Μικρά αποφθέγματα… Εμπειρίας.

Γιατί όσο ζούμε, ερωτευόμαστε.
Και όσο ερωτευόμαστε, παθαίνουμε.
Και μετά… μαθαίνουμε.

-Το “μου έλειψες” από το “μου έλειψε αυτό που ένιωθα κοντά σου”… ένα “Εγώ” δρόμος.

-Μην μετράς πώς λέγεται και γράφεται το «σ’ αγαπώ». Να μετράς πώς δείχνεται…

-Οι πιο θεϊκοί έρωτες… είναι οι δαιμονισμένοι.

-Ηδονή και Οδύνη γεννούν το Δάκρυ της Καρδιάς. Καρδιά που κλαίει… Καρδιά που καίει.

-Στον Έρωτα, δεν αρκεί να βρεις στον άλλον το άλλο σου μισό… θα πρέπει να βρει και εκείνος σε εσένα το δικό του. Αλλιώς έχουμε δύο μισά…

-Στους Έρωτες που γεννιούνται κάτω από λάθος άστρο, το Ξημέρωμα φέρνει το Ξενέρωμα…

-Ο Έρωτας είναι ΠΑΝΤΑ αμφίδρομος. Αλλιώς είναι απλώς Εμμονή…

-Αν δεν σου λείπει απ’ όταν βγήκε από την ζωή σου… κακώς βρισκόταν στην ζωή σου.

-Όλοι μιλάνε για το πόσο άσχημα τους φέρονται… κανένας για το πόσο άσχημα φέρεται.

-Και πίσω από την φράση “το κάνω για τον Εαυτό μου”, κρύβουν την λατρεία για το Εγώ τους…

-Το καλό όταν έχεις Μεγάλη Καρδιά, είναι πως χωράει περισσότερο κόσμο. Το κακό είναι πως ραγίζει μεγαλύτερη επιφάνεια. Σε μεγαλύτερο βάθος…

-Μόνο μία “σκλαβιά” επιτρέπεται στον Ελεύθερο Άνθρωπο… η υποταγή στον μικρό, φτερωτό θεό που λέγεται Έρωτας ή Πτέρωτας. Γιατί είναι η μόνη “σκλαβιά” που απελευθερώνει τον Άνθρωπο, δίνοντάς του φτερά…

-Οι παλιές αγάπες πάνε ΠΑΝΤΑ στον Παράδεισο… ακόμη και αν κάποτε σε κάναν να περάσεις από την Κόλαση.

Γράφει ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος, Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας