Τί γίνεται όταν το ρολόϊ του χρόνου γυρνά πίσω; Ποιές αλήθειες της ζωής μας παραμένουν σταθερές;

Μαγική Ελληνική παραλία κάπου στο Πήλιο και… λίγο ο ήλιος, λίγο τα καυτά φιλιά από τα εικοσάχρονα στη διπλανή ξαπλώστρα… παρούσα και η χρονοκάψουλα που λειτούργησε σήμερα και να τη: συνάμενη κουνάμενη η αφεντιά μου στα είκοσι μπροστά μου ολοζώντανη! Τρομακτικό και συνάμα πανέμορφο!

Κοιταζόμαστε: ίδιο βλέμμα, ίδιο χαμόγελο, χωρίς άσπρες τρίχες εκείνη, με αρκετές πλέον εγώ. Δευτερόλεπτα αμηχανίας. Εκείνη με περιεργάζεται με τη ματιά της, χαμογελάει… περιμένει από μένα. Και αρχίζω κάπως άτσαλα συμβουλές προς ναυτιλομένους με τον εικοσάχρονο εαυτό μου να απορεί:

” Η ευτυχία θέλει αγώνα και αγωνίες, κοριτσάκι. Να αγωνίζεσαι πάντα, για να μη σου φύγουν οι αγαπημένοι σου, οι φίλοι, αυτοί που μπορείς να μιλήσεις και να κλάψεις ελεύθερα μπροστά τους. Είναι μεγάλο ψέμα ότι κανείς δεν είναι αναντικατάστατος και ότι οι άνθρωποι είναι σαν τα τρένα, θα έρθει το επόμενο.

Δώσε αγάπη, τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από το να δίνεις. Οι άνθρωποι δε θα είναι για πάντα, πράγμα που ίσως τώρα δεν καταλαβαίνεις. Η καλύτερη επένδυση ψυχής είναι η ψυχή και η λύση σε πολλά ερωτηματικά και προβλήματά σου αργότερα.

Κοίτα να αγαπήσεις και να ερωτευτείς με πάθος. Φοβάσαι, ε; Το ξέρω καλά αυτό το συναίσθημα. Φοβάσαι μην πληγωθείς. Ε, και; Θα σου πω ένα μυστικό: άφησε τουλάχιστον έναν έρωτα να σε τσακίσει και να σε ψηφιδοποιήσει σε χίλια κομμάτια. Αυτές οι μικρές ψηφίδες, λοιπόν, θα είναι τα τρόπαια και τα παράσημά σου! Πάρε τον έρωτά σου και ταξιδέψτε. Κι ας μην έχετε λεφτά: έχετε τρέλα, δύναμη και θέληση για ζωή! Αυτά θα θυμάσαι. Ζήσε, χωρίς φόβο και με πάθος!

Ξέρεις τι θα θυμάσαι ακόμα; Τις βραδινές σας εκμυστηρεύσεις… στο μισοσκόταδο, λόγια ψυχής και ζωής. Πες του μόνο αλήθειες, ξαλάφρωσε και ψιθύρισε στο αυτί του λόγια ερωτικά. Μη φοβηθείς. Πάσχισε για την αγάπη, μην το βάλεις στα πόδια και μη δειλιάσεις μπροστά στις ”μεγάλες πτήσεις”, ακούς; Σιγά σιγά, βήμα βήμα, φιλί το φιλί: ήρεμο και τρυφερό φιλί, όχι δύστροπο και αγχωμένο.

…Κοίταξε τον ουρανό!… Με τις εξομολογήσεις στα σκοτεινά η μέρα χάραξε, βγαίνει ο ήλιος, Ανατολή! Μην τη χάσεις. Δείτε την μαζί, γείρε στον ώμο του, πάρε μεγάλη ανάσα και κάνε μια ευχή ( οι Ινδιάνοι έλεγαν ότι την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος οι ευχές πραγματοποιούνται). Άσε τα μαλλιά σου να τα πάρει ο άνεμος ο πρωινός και να ερεθίσουν την πλάτη σου και το μπράτσο του, απόλαυσε τη ζωή!

Να μην θες κοντά σου, καρδιά μου, ανθρώπους εύκολους και με επίπεδη λογική. Να βάζεις στη ζωή σου ανθρώπους με σύνθετο χαρακτήρα και πολυεπίπεδη σκέψη, που στιγμή δεν ησυχάζει ο νους τους και ένα σαράκι συνεχώς τους τρώει τα σωθικά! Αυτοί είναι γοητευτικοί, έχεις να πάρεις από κείνους και δε θα βαρεθείς ποτέ μαζί τους.

Εύχομαι ολόψυχα να σταθείς τυχερή και σε μια δύσκολη στιγμή σου, να σε φιλήσει ο αγαπημένος σου στο μέτωπο στοργικά και να σου πει ” να προσέχεις, εδώ είμαι, μαζί σου…” Είναι εμπειρία, πίστεψέ με. Τώρα στα είκοσί σου, μη με ρωτάς πώς, αλλά γνωρίζω ότι αυτό το λοιδορείς, όμως κάποτε θα καταλάβεις.

Γιατί αυτός που θα σου δώσει μια μέρα το… ”μετωπικό” φιλί, αξίζει να είναι μαζί σου. Και θα είναι ο ίδιος που μια μέρα, μετά από πολλά χρόνια που εσύ θα έχεις γυρίσει μόλις από τη δουλειά, κατάκοπη, νευρική και σε κακό χάλι, θα σου ισιώσει το στραβό, κακοχτενισμένο τσουλούφι και θα σου πει ”είσαι πολύ όμορφη σήμερα…”, ενώ εσύ θα λες πώς θέλει καινούρια γυαλιά πάλι! Είναι ο ταλαντούχος άνθρωπος για σένα, θα σε κάνει να ακούς μουσικές και θα βάλει ρυθμό στα βήματά σου!

Μη φοβηθείς να δείξεις την ευθραυστότητά σου και τις αδυναμίες σου. Κανείς δεν γεννήθηκε μια καλοκουρδισμένη και τέλεια μηχανή, ούτε του έδωσαν οδηγίες χρήσεως στο μαιευτήριο. Σταδιακά θα γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, αλλά με σκληρή δουλειά, με γνώση, εμπειρίες, ιδέες, με κόπο και πείσμα. Καμιά φορά είναι προτιμότερο να φτιάξεις εσύ τους κανόνες.

Η ίδια η ζωή θα σου δώσει τη σιγουριά για τη ζωή. Αλλά, μην ξεχνάς, πάντα να έχεις καλοσύνη και αυτή θα σου φέρνει μόνο καλό και ανθρώπους καθαρούς που θα σε κοιτάζουν έντιμα στα μάτια, χωρίς δεύτερες σκέψεις και μικροψυχίες…” Ήταν τόσα πολλά αυτά που είχα να της πω…

…”Θέλω κι άλλα!” είπε και έκοψε τη σκέψη μου. Χαμογέλασα και καθώς έφευγα της είπα χωρίς να την κοιτάζω: ” Σε νιώθω. Θα είμαστε μαζί, αλλά χωριστά. Η αγάπη δεν είναι εκπαιδευτικό πρόγραμμα, δεν έχει κανόνες και λογική. Μόνη σου θα βρεις το δρόμο σου και θα εκτιμήσεις όλα τα διαμάντια που θα βρεθούν στη ζωή σου και θα της δώσουν λάμψη. Κοίτα μπροστά, μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο και να κατακτήσεις την ευτυχία!…”

Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά
Πηγή enallaktikidrasi.com

Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr