To εγκεφαλικό αποτύπωμά της απομόνωσης, είναι όμοιο με εκείνο της πείνας

Η μοναξιά έχει παρόμοιο αντίκτυπο με την πείνα στον ανθρώπινο εγκέφαλο και η ανάγκη της ανθρώπινης επαφής είναι εξίσου θεμελιώδης με την ανάγκη για την ικανοποίηση της πείνας. Αυτό είναι το πόρισμα της σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ, με επικεφαλής τις νευροεπιστήμονες Λίβια Τόμοβα και Ρεμπέκα Σαξ, που εξέτασαν και ανέλυσαν με την αξιοποίηση της μαγνητικής τομογραφίας (ΜRI), τις εγκεφαλικές αντιδράσεις που προκαλεί η μοναξιά και η πείνα σε 40 ενήλικες.

Το πείραμα διαμορφώθηκε σε συνθήκες εργαστηρίου και προέβλεπε τη στέρηση τροφής αλλά και κάθε κοινωνικής επαφής (συμπεριλαμβανομένων του τηλεφώνου και του υπολογιστή) στους συμμετέχοντες, για ένα διάστημα δέκα ωρών. Στη συνέχεια ανέλυσαν τα ευρήματα των MRI με τη βοήθεια συστήματος τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο «διάβασε» τα νευρωνικά πρότυπα τα οποία παρουσίαζαν μεγάλες ομοιότητες. Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι η ανάγκη κοινωνικής διασύνδεσης και επαφής είναι τόσο θεμελιώδης όσο η ανάγκη της τροφής.

Η καραντίνα της πανδημίας υποχρεώνει τον εγκέφαλό μας να πάει κόντρα σε αυτό που κάνει επί χιλιάδες χρόνια για να επιβιώσει ο άνθρωπος: να είναι μαζί με άλλους

Οι ερευνητές διαπίστωσαν για πρώτη φορά ότι τόσο η μοναξιά όσο και η πείνα προκαλούν κοινά σήματα σε μια ζωτική περιοχή του εγκεφάλου, τη μέλαινα ουσία (substantia nigra), που είναι το κέντρο παραγωγής του βασικού νευροδιαβιβαστή που ονομάζεται ντοπαμίνη, και ελέγχει τόσο τις ανταμοιβές όσο και τα κίνητρα.

Το συναίσθημα αυτό, σύμφωνα με τους εξελικτικούς ψυχολόγους, εξυπηρετεί ένα σκοπό: δρα σαν ψυχοβιολογικό «καμπανάκι» ώστε να ωθήσει τους ανθρώπους να αναζητήσουν την κοινωνική διασύνδεση με τους άλλους, καθώς κάτι τέτοιο είναι επωφελές για την επιβίωση όλων. Αυτό σημαίνει πως η καραντίνα της πανδημίας υποχρεώνει τον εγκέφαλό μας να πάει κόντρα σε αυτό που κάνει επί χιλιάδες χρόνια για να επιβιώσει ο άνθρωπος: να είναι μαζί με άλλους.

Της Μαριανίνας Πάτσα