Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, μια «ράτσα» να το θέσω καλύτερα, η οποία εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή που τη συναντάς και νομίζεις πάντοτε ότι την ξέρεις πάρα πολύ καλά. Είναι οι λεγόμενοι «κοινωνικοί» άνθρωποι…
Και όταν βέβαια κάνω λόγο για κοινωνικούς ανθρώπους, δεν εννοώ φυσικά αυτά τα αγοράκια ή κοριτσάκια, που πάντα ξέρουν κάποιον κάπου, που έχουν «κονέ» (του κ@@@@λου) παντού, πουλάν «πιαριλίκι» (έτσι κάπως λέγεται!) και σου σπάνε τα νεύρα, πεταγόμενοι σαν τα- να μην πω τι- κάτω από κάθε ανάρτηση, σχόλιο κλπ απλώς για να δείξουν, ότι έχουν απλώσει παντού τα «πλοκάμια» τους!
Όχι, δεν μιλώ για το «θλιβερό» αυτό είδος που μαστίζει τη σύγχρονη κοινωνία. Μιλώ για τους ανθρώπους που όταν τους συναντάς την πρώτη φορά σε «μαγεύουν» με το τεράστιο χαμόγελο τους, θα σου μιλήσουν ευγενικά και θα ενδιαφερθούν για σένα, όχι επειδή σε «γουστάρουν» (αυτά τα κάνουν οι κοινωνικοί-μούφα), αλλά επειδή είναι στη φύση τους να συζητούν και να μαθαίνουν!
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που εντυπωσιάζουν τον περίγυρο τους, όχι γιατί ειναι απαραίτητα όμορφοι ή εκκεντρικοί… Αλλά γιατί εκπέμπουν μια θετική ενέργεια στο χώρο, μια αισιοδοξία, μια δυναμική που δύσκολα βρίσκεις σήμερα, τουλάχιστον στα επιθυμητά επίπεδα ειλικρίνειας. Είναι αυτοί οι ανθρωποι της «παρέας», της πλάκας, που δεν θα παρεξηγηθούν με τα αστεία σου, αντιθέτως έχουν μάθει να ανταποδίδουν, προκαλώντας ακόμα περισσότερο γέλιο.
Είναι εκείνοι οι «ελεύθεροι» άνθρωποι με το τεράστιο χαμόγελο, που νομίζεις τελικά ότι τους ξέρεις, αλλά στην πραγματικότητα είναι οι πιο δύσκολοι στο να τους διαβάσεις! Είναι εκείνοι οι άνθρωποι, που ενώ είναι τόσο «ελεύθεροι» από τη φύση τους, φυλακίζονται τελικά τόσο εύκολα!
Γιατί πίσω από αυτό το χαμόγελο που εσύ βλέπεις, κρύβεται μια καρδιά που έχει πονέσει πολύ, αλλά έχει μάθει να επιβιώνει. Πίσω από αυτό το χαμόγελο, βρίσκεται ένα μυαλό γεμάτο άγχη, αγωνίες και ανόητες ανησυχίες, να είναι όλα όπως πρέπει να είναι, και έτσι εσύ να βλέπεις μόνο αυτόν τον χαρούμενο άνθρωπο που τα κάνει όλα όπως πρέπει.
Πίσω από αυτό το χαμόγελο κρύβεται κάθε στεναχώρια και αδυναμία, την οποία δεν έμαθε ποτέ να μεταδίδει σε κανέναν. Πίσω από αυτό το χαμόγελο βρίσκεται μια τεράστια προσπάθεια να ταιριάξει τα «θέλω» με τα «πρέπει», τα «όχι» που τόσο πολύ ήθελε να φωνάξει, αλλά έγιναν «ναι», επειδή έμαθε πάντα να βάζει αυτούς που πραγματικά αγαπά πάνω και από τον ίδιο του τον εαυτό! Πίσω από αυτό το χαμόγελο κρύβεται μια ψυχή τόσο ελεύθερη, αλλά στην πραγματική ζωή τόσο φυλακισμένη από τα πρόσωπα και τις καταστάσεις…
Γιατί πίσω από αυτό το χαμόγελο υπάρχουν όλα αυτά που δεν πρέπει να δει κανείς, γιατί τότε ο κοινωνικός, δυναμικός και χαμογελαστός άνθρωπος θα γίνει απλώς ευάλωτος και με γκρεμισμένους «τοίχους».
Γιατί ναι… αυτός ο άνθρωπος έμαθε πάντοτε να βάζει «τοίχους» για να προστατεύεται και ας μην τους βλέπει κανείς με την πρώτη ματια! Θα σου δείξει αυτά που θέλει να σου δείξει, αυτά που στην ουσία για σένα θα είναι μια «μασημένη τροφή», που δεν θα σε κουράσουν, που θα σε χαλαρώσουν… Αλλά όταν έρθει η στιγμή να «ξεκλειδώσεις» περισσότερο μέσα του, εκεί θα χτυπήσεις το κεφάλι σου πάνω στα σκληρά του «τείχη» και ναι… θα πονέσεις πολύ!
Θα μπεις σε έναν κόσμο που αρχικά θα σε «μαγέψει», αλλά ύστερα αν δεν έχεις τα κότσια, απλώς θα φύγεις πιο ηττημένος από ποτέ… Και φυσικά θα στεναχωρεθεί όταν σε χάσει, δεν είναι τόσο «ρομπότ» όσο νομίζεις ότι είναι… Πονάει και για τους δύο, αλλά έχει μάθει να τα κλείνει όλα πίσω από ένα χαμόγελο, που εσύ ποτέ δεν θα μπορέσεις να ερμηνεύσεις.
Είναι ο άνθρωπος, που μπορεί να έχει ως δικλείδα ασφαλείας το χαμόγελο του, παίρνει όμως δύναμη από αυτό και πίστεψε με κάθε μέρα ξυπνά και πιο δυνατός, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να «πετάξει» και να ελευθερωθεί από τα «δεσμά» που τον κρατουν στη γη, εκεί δηλαδή που πρέπει να ανήκει…
Και ναι, όταν βρεθεί ο άνθρωπος που θα καταλάβει ότι πίσω από αυτό το χαμόγελο βρίσκεται ένας φυλακισμένος άνθρωπος, τότε πραγματικά θα «γκρεμίσει» τους τοίχους, θα διώξει τα δεσμά του και θα πετάξει μαζί με τον «λυτρωτή» του…
Και ναι, μετά πίσω από αυτό το χαμόγελο, θα βρίσκεται παρά μόνο ένα ακόμα μεγαλύτερο χαμόγελο…
Γράφει η Ζέτα Κατσίκα
Πηγή: mix-this.blogspot.gr
