Revolution = Επανάσταση

Μάσκες, κορωνοϊός. Να είσαι αληθινός του έλεγα. Σε ένα κόσμο με “μάσκες” να κάνεις την διαφορά. Κυκλοφορούσε τυλιγμένος τον μανδύα της άμυνας, της αυτοπροστασίας, του ψεύτικου χαμόγελου. Χαμόγελο συγκατάβασης, πράξεις υποκρισίας, στόχος το κέρδος. Υλικό, συναισθηματικό, επαγγελματικό. Ακόμα και στις στενές του επαφές.

Τι κάνεις; Καλά. Από μέσα έτρεχαν ακούραστα, λέξεις σκέψεις, απογοητεύσεις, αϋπνίες, απώλειες. Τι κάνεις; Καλά.
Ένας καθρέφτης το βλέμμα. Μόνο αντανακλούσε.

Ξυπνούσε κάθε πρωί, φορούσε την μάσκα του, ακολουθούσε το καθημερινό του πρόγραμμα, το κεφάλι ψηλά, το χαμόγελο των αστέρων καρφιτσωμένο με παραμάνες στο στόμα του, το βλέμμα, βλέμμα νικητή. Τελείωνε την δουλειά και άρχιζε τις επαφές. Τηλεφωνικές, διαδικτυακές, κτλ κτλ

Ανάγκη: συντροφιά. Έπεφταν τα μηνύματα σωρό. Τώρα ήθελε βόλτα. Τώρα ήθελε παρέα για καφέ. Τώρα ήθελε μία και χίλιες νύχτες. Στόχος: εκπλήρωση.
Μέσο: οποιοσδήποτε.

Mission accomplised ή αλλιώς αποστολή εξετελέσθη! Φόρεσε την καθαρή του μάσκα, μεταξωτή σε χρώμα κόκκινο, με εσάνς “μου έλειψες” και η μέρα συνεχίστηκε. Όλες οι μάσκες κομμένες και ραμμένες στους στόχους του. Μάσκα. επιτυχημένου, μάσκα καλού φίλου, μάσκα της ενότητας και ομαδικότητας, μάσκα μου έλειψες.

Ανάλογα την περίσταση, ενδυόταν την ανάλογη. Ανάλογα τον στόχο. Τα βράδια μόνος ένιωθε. Αδύνατο να μην σκεφτεί, να μην λυπηθεί, αδύνατο να φορέσει μάσκα. Βλέπεις η μοναξιά με την μάσκα δεν ταιριάζει. Έρχεσαι αντιμέτωπος μαζί της και παλεύεις.

Να είσαι αληθινός.. του έλεγα. Θα κοιμάσαι καλύτερα τα βράδια.
Η πραγματικότητα άλλαξε χωρίς προειδοποίηση.

Έκτακτο ανακοινωθέν! Από αύριο όλοι θα πρέπει να φοράτε μάσκες.

Η λέξη, του ήταν γνωστή. Κάλυπτε μ αυτήν τις αδυναμίες του μια ζωή. Όμως αυτή ήταν μάσκα φανερή. Μάσκα για προστασία της δημόσιας υγείας. Έτσι την αποκάλεσαν.
Οι επαφές του αραίωσαν. Κοντινές, επαγγελματικές, ερωτικές.

Ήρθε η στιγμή που μίσησε τις μάσκες τις αλλοτινές. Κατάλαβε ότι κανένας δεν τον γνώριζε, για να τον εμπιστευτεί, να πιει καφέ μαζί του, να τον αγκαλιάσει, να βγάλει την μάσκα προστασίας.
Άλλαξαν τα δεδομένα σκέφτηκε..
Το να κυκλοφορείς και να συνδιαλέγεσαι σε κοντινή απόσταση, το να κρατιέσαι χέρι χέρι, το να φιλάς, δεν ήταν πλέον τόσο απλό. Προϋποθέτει αγάπη και εμπιστοσύνη.

Κάποιοι επαναστάτησαν.. τόλμησαν να βγάλουν τις μάσκες τις ιατρικές. Ήταν αυτοί, που ποτέ τους δεν φόρεσαν τις άλλες.. της υποκρισίας. Ήξεραν ποιον είχαν δίπλα τους, και τους ήξερε και εκείνος.

Τους είδε ένα βράδυ που περπατούσε μόνος του..και ζήλεψε! Μπροστά σε ένα τοίχο, έδιναν το πιο γλυκό φιλί.
Revolution έγραφε…και τότε διέκρινε την κρυμμένη λέξη love, μέσα στην επανάσταση. Κατάλαβε!

Πάντοτε η αγάπη κρυβόταν στην λέξη revolution. Πάντοτε η “επ-ανάσταση” έκρυβε την λέξη “ανάσταση”. Ίσως τελικά ήταν ολέθριο λάθος να μην επενδύει στους ανθρώπους. Συνειδητοποίησε ότι η αγάπη είναι το κύριο συστατικό της επανάστασης και ο μόνος δρόμος για την ανάσταση του καθενός.
Ένας ζεστός πόνος τον τσίμπησε στο στήθος.

Η αγάπη λοιπόν..
Η μόνη επανάσταση στις μέρες μας.
Έτσι ήταν και έτσι θα ναι πάντοτε.. μια εσωτερική φωνούλα του ψιθύρισε.
Η αγάπη, νικά κάθε φόβο, γεννά εμπιστοσύνη και χωρίς δισταγμό χαρίζεται.

Εκείνο το βράδυ, όταν γύρισε σπίτι, άδειασε το συρτάρι με τα μυστικά και ψέματα, έπλυνε το πρόσωπό του και έπιασε το τηλέφωνο.
Συγνώμη… ψέλλισε.

Κείμενο: Χαρά Μαζίδη