Όλοι έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις αδιέξοδες κάποια στιγμή της ζωής μας, μην ξέροντας προς τα πού να κινηθούμε κι από πού να ζητήσουμε βοήθεια.
Τι ωραία τι καλά, μάθαμε πως η ζωή εκεί έξω ούτε εύκολη είναι ούτε δίκαιη. Δεν ξέρω βέβαια γιατί μας το φυλούσαν αυτό σαν επτασφράγιστο μυστικό οι γονείς μας. Είναι κάποια μορφής εκπαίδευση υποθέτω κι η ενηλικίωση. Πρέπει να μάθεις με τον δύσκολο τρόπο τα διαδικαστικά της κομμάτια, τρώγοντας το ένα χαστούκι μετά το άλλο για να μπορέσεις να κατέβεις από το σύννεφο της παιδικής σου ηλικίας και να πατήσεις στο τραχύ έδαφος της ενήλικης πλέον καθημερινότητάς σου.
Για κάποιους έχει μερικά σκαλάκια το κατέβασμα, άλλοι απλώς πηδάμε από εκεί πάνω και προσευχόμαστε να προσγειωθούμε με τον πιο ομαλό τρόπο για να έχουμε τη σωματική μας ακεραιότητα και μετά. Ό,τι τύχει στον καθένα.
Αυτό ισχύει, είτε μιλάμε για τα πιο απλά της κομμάτια, όπως το γεγονός ότι το ψυγείο δεν έχει ούτε είχε ποτέ κάποιο σύστημα αυτόματου γεμίσματος και πρέπει να πας να το αγοράσεις και να τα μαγειρέψεις όλα αυτά εκεί μέσα, είτε για τη διαχείριση του καθημερινού προγραμματισμού σε συνάφεια με το άγχος και τα όνειρα, σπασμένα ή μη, που κατεβάσαμε από το συννεφάκι μας.
Οι περισσότεροι αναλωνόμαστε τόσο πολύ στα πρέπει μας και ξυπνάμε μια μέρα για να θυμηθούμε ότι έχουμε και θέλω. Χρησιμοποιούμε τόσο πολύ το μυαλό μας στα πρακτικά ζητήματα που ο χώρος που του μένει για τις επιθυμίες μας μοιάζει με ομιχλώδες μονοπάτι το καταχείμωνο κάπου στη μέση της Νορβηγίας.
Προτεραιότητα, βέβαια, πάντα έχει η θέληση. Φαίνεται κάτι θετικό σαν πρώτη εντύπωση, έτσι δεν είναι; Μέχρι να σου σερβίρει η ζωή όλα της τα πρέπει και να συνειδητοποιήσεις πως πάρα πολύ θα ήθελες, αλλά καθόλου δεν μπορείς. Δε σου φτάνουν οι ώρες της μέρας, δε σου φτάνει η σωματική σου αντοχή, δεν έχεις διάθεση τέλος πάντων στο τέλος κάθε μέρας ν’ αφιερώσεις στα θέλω σου. Και τώρα;
Πρέπει σίγουρα να βρεις ένα σύμμαχο. Κάποιος πρέπει να σε βοηθήσει σε αυτό σου το ταξίδι, είναι τόσες πολλές πλέον οι πληροφορίες που δεν μπορείς να το κάνεις μόνος. Φυσικά κι οι φίλοι είναι συνταξιδιώτες σου, δάσκαλοί σου, ψυχολόγοι και διασκεδαστές σου. Φυσικά κι είναι η ανάσα σου όταν πελαγώνεις, η ηρεμία σου όταν προβληματίζεσαι, η φωνή της λογικής σου όταν είσαι έτοιμος να τα κάνεις όλα λίμπα.
Είναι κάποιες αποφάσεις όμως που πρέπει να τις πάρεις μόνος γιατί εσύ και μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τον προγραμματισμό και την έκβαση της ζωής σου. Εσύ οδηγάς το καράβι. Πώς όμως ξέρεις πού πας; Πώς θα φτιάξεις τον χάρτη σου; Ο σύμμαχος που ψάχνεις είναι το ίδιο το σύμπαν στο οποίο κατοικείς. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να χρησιμοποιήσεις σωστά το μυαλό σου.
Το manifesting έχει γίνει τρομερή μόδα, θα έλεγα, την τελευταία πενταετία. Για όσους δε γνωρίζουν, manifesting σημαίνει να επιθυμείς κάτι τόσο πολύ, να πιστεύεις τόσο δυνατά ότι θα συμβεί, που συμβαίνει. Ουτοπικό; Κι όμως. Η φράση έγινε διάσημη από την Αυστραλιανή τηλεοπτική παραγωγό και συγγραφέα Rhonda Byrne, η οποία υπογράφει το βιβλίο αυτοβοήθειας «Το μυστικό» του 2006.
Έρευνες έχουν δείξει ότι επιστημονικά ο άνθρωπος αποτελεί ένα βιοενεργειακό δημιούργημα που παράγει και μεταβάλλει ενέργεια. Έχει άπειρα κοινά στοιχεία με την ύλη του σύμπαντος καθώς αποτελείται από τα ίδια ακριβώς άτομα (πρωτόνια-νετρόνια) κι έχει παρατηρηθεί επιστημονικά η χρήση ηλεκτρικής ενέργειας στην εγκεφαλική λειτουργία. Κατά συνέπεια πολλών ερευνών, είμαστε ένα. Δε με πιστεύεις; Απόλυτα λογικό.
To manifesting μπορεί να εξασκηθεί με πολλαπλούς τρόπους. Είναι η διαδικασία εκείνη στην οποία εστιάζεις με όλη την ενέργεια του μυαλού σου σε όλα όσα θέλεις να πραγματοποιηθούν. Μπορείς να φτιάξεις ένα vision board, ένα πίνακα με όλα όσα θέλεις να πετύχεις μέσα στα επόμενα χρόνια τοποθετώντας νοητά τον εαυτό σου σ’ εκείνη τη θέση που θες να βρεθείς.
Μπορείς μέσω του διαλογισμού να καθαρίζεις το μυαλό σου από τα σκουπίδια της καθημερινότητας και να κάνεις τον απαραίτητο χώρο για όσα έχουν πραγματικά σημασία για σένα. Εσύ το ελέγχεις, άλλωστε. Μπορείς να προσεύχεσαι, να επικοινωνείς τα θέλω σου σε καθημερινή βάση σε όποια ανώτατη οντότητα πιστεύεις, που είναι κι αυτό μια μορφή manifestation.
Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως ακούγεται ακατανόητο για κάποιους αλλά αν κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν προσπαθώντας ν’ αναλογιστείς όσα πραγματικά θέλησες από τότε που είχες συνείδηση κι επέμενες να τα θέλεις με κάθε κύτταρό σου, θα παρατηρήσεις σίγουρα ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται. Σίγουρα κάποια στιγμή όταν ήξερες τι ήθελες κι είχες στοχεύσει σ’ αυτό, κάπως μαγικά everything had fallen into place.
Πάντα θα είμαστε οι σωστοί άνθρωποι γι’ αυτό που θελήσαμε. Απλώς ίσως να το θελήσαμε τη λάθος στιγμή και να μείναμε σ’ αυτό μην κάνοντας κάτι παραπάνω. Δε λειτουργεί τίποτα από μόνο του αν εσύ δε φτιάξεις τους χάρτες της ζωής σου και δε βάλεις το μυαλό σου στη σωστή για σένα ρότα, όμως.
Εσύ κινείς τα νήματα και το σύμπαν σου στρώνει το δρόμο, εσύ του επικοινωνείς την κατεύθυνση κι αυτό σου υποδεικνύει την πόρτα. Μόλις αρχίσεις να το ερμηνεύεις, το σύμπαν σου δείχνει κάθε μέρα ότι είναι εδώ, παρόν για σένα. Εσύ πρέπει να μάθεις να του μιλάς. Δοκίμασέ το, δεν έχεις απολύτως τίποτα να χάσεις.
Συντάκτης: Έλενα Φούντα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
