“Σταθερότητα ή Επιστροφή στο Παρελθόν” / “Προοδευτική Κυβέρνηση ή Δεξιός Συντηρητισμός” / “Λογικές Προτάσεις για Αλλαγή ή ο Φθηνός Λαϊκισμός, δεξιός και αριστερός”.

Τα παραπάνω συνθήματα τείνουν να κυριαρχήσουν στην προεκλογική περίοδο και στοχεύουν στην παγίδευση του πολίτη αφού είναι “υποχρεωμένος” να αποδεχτεί το ένα σκέλος τους. Ο διλημματικός χαρακτήρας των συνθημάτων αναδεικνύει τη δύναμη των λέξεων αλλά ταυτόχρονα και το πολωτικό κλίμα που επωάζει .

«Δυοίν Θάτερον»

Θα δικαιωθεί, λοιπόν, η “Τρίτη αρχή της Αριστοτελικής λογικής” (περί αποκλειομένου μέσου) και σε αυτές τις εκλογές; Αλήθεια οδηγούμαστε στην άκριτη αποδοχή πώς δεν υπάρχει, δεν χωρεί τρίτη άποψη μεταξύ τους;

Επειδή και στις μέρες μας τα διλήμματα κυριαρχούν – σε όλο το φάσμα της πνευματικής, κοινωνικής, πολιτικής και ηθικής ζωής – θα γίνει μία προσπάθεια καταγραφής τους. Βέβαια τα διλήμματα που ακολουθούν είναι ενδεικτικά και ακολουθούν τη δομή του γνωστού ποιήματος του Ν. Εγγονόπουλου «Το γλωσσάριο των ανθέων».

Την πολιτική ή την ιδιώτευση;
Την πολιτική.

Τη διαμαρτυρία ή τη σιωπή;
Τη διαμαρτυρία.

Την αμφισβήτηση ή τη συμμόρφωση;
Την αμφισβήτηση.

Το πρόσωπο ή το προσωπείο;
Το πρόσωπο.

Την αποχή ή την συμμετοχή;
Τη συμμετοχή.

Την παραίτηση ή την αγωνιστικότητα;
Την αγωνιστικότητα.

Τις κραυγές ή τα επιχειρήματα;
Τα επιχειρήματα.

Την οργή ή την εγκράτεια;
Την οργή.

Την προσποίηση ή την ειλικρίνεια;
Την ειλικρίνεια.

Τη μαχητικότητα ή τον ενδοτισμό;
Τη μαχητικότητα.

Την αλήθεια ή το ψέμα;
Την αλήθεια.

Το Εμείς ή το Εγώ;
Το Εμείς.

Την ιδεολογία ή τα ιδεολογήματα;
Την ιδεολογία.

Τον ιδεοπλάστη ή τον ιδεοληπτικό;
Τον ιδεοπλάστη.

Την ύλη ή το πνεύμα;
Το πνεύμα.

Το χθες ή το σήμερα;
Το αύριο.

Τον εφησυχασμό ή την εγρήγορση;
Την εγρήγορση.

Το «ναι» ή το «όχι»;
Το όχι.

Την υπερβολή ή τη μεσότητα;
Τη μεσότητα.

Τη διαφορετικότητα ή την ομοιομορφία;
Τη διαφορετικότητα.

Την υπεροψία ή τη μετριοφροσύνη;
Τη μετριοφροσύνη.

Τις προκαταλήψεις ή τις προλήψεις;
Τον ορθολογισμό.

Τη θέση ή την αντίθεση;
Τη σύνθεση.

Τον ανταγωνισμό ή τη συλλογικότητα;
Τη συλλογικότητα.

Τον άνθρωπο ή τη μηχανή;
Τον άνθρωπο.

Την αδολεσχία ή τη βραχυλογία;
Τη βραχυλογία.

Τη μνήμη ή τη λήθη;
Τη μνήμη.

Τον κοινωνικό αποκλεισμό ή την κοινωνική ένταξη;
Την κοινωνική ένταξη.

Την ξενοφοβία ή την ανεκτικότητα;
Την ανεκτικότητα.

Το «Sapere aude» ή το δόγμα;
Το «Sapere aude».

Τον Έγελο ή τον Μαρξ;
Τον Μαρξ.

Τον Παρμενίδη ή τον Ηράκλειτο;
Τον Ηράκλειτο.

Τον ιδεαλισμό ή το ρεαλισμό;
Τον ιδεαλισμό και το ρεαλισμό.

Κείμενο: Ηλίας Γιαννακόπουλος – Φιλόλογος, email: [email protected], ΙΔΕΟπολις

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα