1. Πρέπει να αρχίσεις να χάνεις τη μνήμη σου, ακόμα και μικρά της κομματάκια, για να συνειδητοποιήσεις πως η μνήμη είναι το βασικό συστατικό της ζωής μας. Η ζωή δίχως μνήμη δεν θα ήταν διόλου ζωή, όπως και η ευφυΐα, δίχως τη δυνατότητα έκφρασης, δεν θα ήταν ευφυΐα. Η μνήμη είναι η συνοχή μας, η λογική μας, η δράση και το συναίσθημά μας. Χωρίς αυτή δεν είμαστε τίποτα…

2. Οι συμπτώσεις είναι ο μεγάλος κυρίαρχος των πραγμάτων.

3. Δεν είμαι άθεος, δόξα τω Θεώ!

4. Η Επιστήμη είναι εχθρός του ανθρώπου. Κολακεύει μέσα μας το ένστικτο της παντοδυναμίας, που μας οδηγεί στην καταστροφή.

5. Ένας παρανοϊκός, όπως ακριβώς και ένας ποιητής, γεννιέται, δεν γίνεται.

6. Δεν πιστεύω πια στην πολιτική. Πριν από μερικά χρόνια μου έκανε εντύπωση ένα σύνθημα που φώναζαν στους δρόμους της Μαδρίτης διαδηλωτές της Αριστέρας. “Όταν πολεμούσαμε ενάντια στον Φράνκο ήμασταν καλύτεροι”.

7. Η τόσο διαδεδομένη αγάπη για τον τουρισμό μού είναι άγνωστη. Δεν αισθάνομαι καμία περιέργεια για τους τόπους που δεν γνωρίζω και δεν θα γνωρίσω ποτέ. Αντιθέτως, μου αρέσει να γυρίζω ξανά και ξανά στα ίδια μέρη που έχω ζήσει και μαζί τους με συνδέουν αναμνήσεις.

8. Πέρασα στα μπαρ υπέροχες στιγμές. Το μπαρ είναι για μένα ένας χώρος στοχασμού και περισυλλογής, χωρίς την οποία η ζωή θα ’ταν αδιανόητη.

9. Πάντα ήμουν με το μέρος αυτών που ψάχνουν την αλήθεια, αλλά τους αφήνω αμέσως μόλις νομίσουν ότι την έχουν βρει. Πολύ συχνά γίνονται είτε φανατικοί, πράγμα που περιφρονώ, είτε ιδεολόγοι: δεν είμαι διανοούμενος, κι ο λόγος τους με κάνει να τρέπομαι σε φυγή –όπως όλοι οι λόγοι.

10. Ευχαρίστως θα θυσίαζα την ελευθερία μου για την αγάπη.