Στο βασίλειο της λήθης υπάρχει ένα πηγάδι.
Κάθε φορά που οι άνθρωποι ξεχνούν τις υποσχέσεις τους, εκείνες μαζεύονται γύρω του και κλαίνε.
Κάποτε το πηγάδι γεμίζει ως επάνω με τα δακρυα τους και ξεχειλίζει. Και τότε, λένε, έρχεται μια κόρη γεμάτη πληγές και ρίχνει πάνω τους το αλμυρό νερό τους. Κι αντί να πονούν οι πληγές, εκείνες γιατρεύονται.
Και το πηγάδι αδειάζει κι εκείνη εξαφανίζεται. Κανείς δεν την βλέπει, πάρα μόνο όταν το πηγάδι γεμίσει ξανά.
Κανείς δεν ξέρει το όνομα της.
Μόνο κάποιες υποσχέσεις μια φορά άκουσαν τα φύλλα των δέντρων να θροΐζουν στο πέρασμα της και να την αποκαλούν ψιθυριστά…
Αγάπη.
