Είναι νύχτα, τέλη Αυγούστου. Εχω βγει στο μπαλκόνι του ρετιρέ που νοικιάζω όλα τα εργένικα χρόνια μου.

Πάντα μου άρεσε η αίσθηση ελευθερίας που δίνει ο τελευταίος όροφος, κι ας φοβάμαι τα ύψη.

Έχω μόλις αφήσει μια γυναίκα γυμνή στο κρεβάτι μου.

Αν ήταν οποιαδήποτε άλλη, θα ήμουν σίγουρος πως αυτό που περιμένει μόλις τελειώσω το τσιγάρο, είναι να μπω κάτω από τα σεντόνια που επιμελώς ατημέλητα δημιουργούν την ψευδαίσθηση του αισθησιακού και να κάνω την καθιερωμένη κίνηση που δίνει στο σεξ τον αέρα ρομάντζου, να την πάρω αγκαλιά.

Αυτήν, όμως, όχι.

Έχει μείνει ξαπλωμένη ακριβώς εκεί που την άφησα, απολύτως γυμνή, ιδρωμένη από τις στιγμές έρωτα που μόλις τέλειωσαν, να ταξιδεύει ακοπλεξάριστα τα δάχτυλά της από το στήθος στην κοιλιά της και πάλι πίσω.

Πρέπει να διαισθάνεται πως την παρακολουθώ με την άκρη του ματιού μου μέσα από τις γρίλιες, γιατί ακούω την ανάσα της να βαραίνει, ενώ τα χέρια της εξερευνούν τις υπόλοιπες περιοχές του σώματός της.

Τούτο εδώ το πλάσμα δεν είναι απλή γυναίκα.

Είναι ένα αγρίμι του έρωτα.

Τρέχει ελεύθερο στους δρόμους της έκστασης.

Είναι μαινάδα, νύμφη του θεού Διόνυσου, που πάνω στον ενθουσιασμό της μπορεί να κάνει οτιδήποτε, γεμάτη εκστατική μανία.

Όμως όχι, δεν μπορεί να είναι απλή μαινάδα. Είναι ιέρεια, που ηγείται της πομπής του πάθους.

Φυλά τους θησαυρούς σε ναούς της ηδονής, ανάβει φωτιές στο βωμό του έρωτα και μένει εκεί μέχρι να τελειώσει το ολοκαύτωμα.

Ο έρωτας έχει τη δική της σφραγίδα. Περήφανα τιμά τον ρόλο της και επιβάλλει την εξουσία της σε ανυπότακτους εραστές.

Ίσως, τελικά, να μην είναι ούτε απλή ιέρεια.

Ίσως είναι μούσα, ίσως σειρήνα, κάποια από της θεότητες του έρωτα ή όλες μαζί σε ένα σώμα, έτοιμο να μου παραδοθεί και πάλι.

Κι αν δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, για μένα είναι η προσωποποίηση της επιθυμίας κι αυτό μου φτάνει.

Διεγείρει κάθε μου κύτταρο και πλημμυρίζει ηδονή κάθε νευρική μου απόληξη.

Γεννά έρωτα μανιώδη, μνημειώδη. Θέλω να με λατρέψει σαν θεό της.

Να μου αφιερώσει το κορμί της και μου παραδώσει το μυαλό της, έστω για εκείνες τις ώρες της απόλυτης ερωτικής τρέλας.

Είμαι βέβαιος πως δεν είναι απλή γυναίκα αυτό το πλάσμα που με περιμένει στο κρεβάτι μου.

Είναι η προσωποποίηση της ελευθεριότητας.

Δεν υπακούει σε οποιουσδήποτε κανόνες, παρά μόνο σε όσους βάζει ο δικός της θεός.

Κι ο δικός της θεός είναι ένας, ο πόθος.

Θέλω να λατρέψω το θεό της, να λατρέψω εκείνη

.

Μπαίνω ξανά μέσα κι ας ξέρω πως δεν θα βγω ο ίδιος από εκείνο το δωμάτιο ποτέ ξανά.

Είμαι έτοιμος για την απόλυτη ελεύθερη πτώση, κι ας φοβάμαι τα καταραμένα ύψη.

Αν είναι να πέσω και να γκρεμοτσακιστώ, ας είναι τουλάχιστον μαζί της.

Έτσι αξίζει ο έρωτας.

Να σου λέει βούτα στους πιο μεγάλους φόβους σου την ίδια στιγμή που εσύ έχεις ήδη αποφασίσει πως θέλεις να χαθείς στη δίνη του.

Κολυμπάς όχι για να σωθείς, αλλά για να μπεις ακόμη πιο βαθιά μέσα του.

Μάρτυς μου ο θεός, δεν θέλω να βγω ποτέ από εκεί μέσα…

Κείμενο: Ιωάννα Γκανέτσα

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr/