Χέδερ Ροουζ: «Το μουσείο της σύγχρονης αγάπης», γράφει η Ιωάννα Γκανέτσα

Χέδερ Ροουζ: «Το μουσείο της σύγχρονης αγάπης», γράφει η Ιωάννα Γκανέτσα

Η Χέδερ Ρόουζ γράφει ένα βιβλίο, το οποίο αφιερώνει στον Ντέιβιντ (βοηθό της Μαρίνα Αμπράμοβιτς), τη Μαρίνα και όλους τους ανθρώπους της τέχνης.

[…]Η τέχνη διδάσκει μια κάποια εξοικείωση με τη μοναξιά. Και πιθανώς με τον πόνο. Τον σωματικό, τον ψυχικό, δεν έχει σημασία. Όλα είναι καταλύτες. Δεν μου αρέσει που το παραδέχομαι, γιατί είναι θλιβερό, αλλά στην πραγματικότητα ο πόνος είναι η πέτρα που πάνω της η τέχνη λειαίνεται ξανά και ξανά[…]

Μελετά την καλλιτέχνη Αμπράμοβιτς και πλάθει μια ιστορία που διαδραματίζεται μέσα και γύρω από ένα πραγματικό γεγονός, την περφόρμανς «Η καλλιτέχνις είναι εδώ», που κράτησε εβδομήντα πέντε μέρες στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης το 2010. Έκανε εκτεταμένη έρευνα γύρω από την περφόρμανς και την περφόρμερ και στη συνέχεια την προσάρμοσε στον επινοημένο κόσμο του μυθιστορήματός της.

[…]Νομίζω ότι η Αμπράμοβιτς μάλλον έχει το ίδιο πράγμα στο μυαλό της. Μας ζητάει να δούμε τα πράγματα διαφορετικά. Ίσως να νιώσουμε κάτι αόρατο. Κοίτα, εικάζω ότι τα συναισθήματα είναι αόρατα. Παράξενο πώς δεν το διδάσκουν αυτό στα σχολεία. Ξέρεις, ότι τα πράγματα που είναι αθέατα είναι παρ’ ‘όλα αυτά αληθινά[…]

Χέδερ Ροουζ: «Το μουσείο της σύγχρονης αγάπης», γράφει η Ιωάννα Γκανέτσα
Χέδερ Ροουζ: «Το μουσείο της σύγχρονης αγάπης»

Ο Άρκι Λέβιν, κεντρικός χαρακτήρας του έργου της, είναι ένας αναγνωρισμένος συνθέτης μουσικής υπόκρουσης ταινιών, συνεπώς νιώθει κι ο ίδιος πολύ καλά όσα ταλανίζουν κατά καιρούς τους πραγματικούς καλλιτέχνες.

[…]Εκεί βλέπω τους καλλιτέχνες να σκοντάφτουν, όταν ταλαντεύονται ανάμεσα στη δύναμη και στην υποταγή. Θα σας εξέπληττε πόσο σπάνιο είναι για καλλιτέχνες να νιώθουν στιγμές ικανοποίησης. Όταν είναι μέσα στην τέχνη τους, μέσα στο χρώμα ή στην κίνηση ή στον ήχο, στις λέξεις ή στον πηλό ή στις εικόνες ή στον χορό, ότσν υποτάσσονται στην τέχνη, τότε καταλαβαίνουν δυο: το κενό της ζωής και το θέλγητρο του θανάτου. Το σπουδαίο και το κούφιο. Οι καλύτεροι τα σκέφτονται αυτά. Το να είσαι τέτοιος προάγγελος της αλήθειας έχει ένα κόστος. Δεν είναι εύκολο να ισορροπήσεις μια αίσθηση ασημαντότητας για δόξα, την άβυσσο με το χειροκρότημα. Οι καλλιτέχνες χαϊδεύουν με τ’ ακροδάχτυλά τους το ύφασμα της αιωνιότητας[…]

Όταν η διάσημη αρχιτέκτονας και σύζυγος του Άρκι, Λίντια, πέφτει σε κατατονία από μια εκφυλιστική ασθένεια του αίματος, ο Άρκι νιώθει να συνθλίβεται από το βάρος της υπόσχεσής του να μην την επισκέπτεται στην κλινική όπου νοσηλεύεται. Όταν τα βήματά του τον φέρνουν στην παράστασή της στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, αναζητά μαγνητισμένος το θάρρος να καθίσει απέναντι στη Μαρίνα Αμπράμοβιτς, συνειδητοποιεί τα λάθη του αλλά και τι πρέπει να κάνει στη ζωή του.

Σε δεύτερο πλάνο, η Τζέιν, χήρα δασκάλα τέχνης σε δημοτικό σχολείο που ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη από τη φάρμα της στην κεντρική Αμερική και επισκέπτεται καθημερινά στο MoMA, γνωρίζει τον Άρκι και κάνουν παρέα, η Χιλάιας, κριτικός τέχνης που συνεργάζεται με τον Άρκι και η Μπρίτικα, η οποία κάνει το διδακτορικό της πάνω στο έργο της Αμπράμοβιτς και παρακολουθεί την παράσταση καθημερινά.

[…]Η Χιλάιας ήξερε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήθελαν να κοιτάξουν μέσα τους, πόσο μάλλον να μεγεθύνουν την εσωτερική ζωή τους για να τη δει ή να την ακούσει ή να την κρίνει ο κόσμος. Ίσως αυτή ήταν η πρόσκληση στην καρδιά της περφόρμανς “Η καλλιτέχνις είναι εδώ”. «Έλα να είσαι ο εαυτός σου». Και οι άνθρωποι που κάθονταν ανακάλυπταν πόσο δύσκολο, πόσο αποκαλυπτικό, πόσο παράξενο ήταν και πόσο τους αναστάτωνε[…]

Η Χέδερ Ρόουζ εικάζει και τολμά να αποδώσει με τις λέξεις της την ένταση των συναισθημάτων των ηρώων, όταν κάθονται απέναντι από την Μαρίνα Αμπράμοβιτς. Τους τοποθετεί σε ένα προσωπικό πλαίσιο κάθαρσης, όποια μορφή κι αν παίρνει για τον καθένα και δημιουργεί στον αναγνώστη ερωτήματα γύρω από τη δύναμη επίδραση της περφόρμανς στους θεατές της.

[…]Αν είχα καθίσει με την Αμπράμοβιτς, τι μπορεί να είχα δει ή νιώσει; Ήταν αρκετό που καθόμουν στα μετόπισθεν; Μήπως είχα χάσει μια ευκαιρία για κάτι που θα μου άλλαζε τη ζωή, για μια πράξη θάρρους;[…]

Δεν αποκλείεται η απάντηση για τον καθένα μας να βρίσκεται στις σελίδες του βιβλίου.

Ιωάννα Γκανέτσα, Συγγραφέας

Διαβάστε επίσης

Close