Αποφθέγματα του έρωτα και της ζωής, από το βιβλίο της Ιωάννας Γκανέτσα,  «Το άνθος της ζωής» (Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ).

Κάποιες σχέσεις δεν ήταν ποτέ θέμα χρόνου,
μόνο θέμα στιγμών.

Μη σε νοιάζει αν αλλάζουν οι εποχές
φτάνει η καρδιά σου να ‘χει πάντα Καλοκαίρι.

Κανένα Φθινόπωρο δεν είναι τόσο μελαγχολικό όσο φαίνεται.
Μόνο όσο το αισθάνεσαι.

Τι κι αν μπαίνει Xειμώνας. Στις άκρες των χειλιών σου
έχω πάντα κρυμμένη μιαν άνοιξη. Χαμογέλα μου.

Τι κι αν οι χειμώνες μέσα τους ήταν τόσο διαφορετικοί.
Ήξεραν από τον τρόπο που άνθιζαν οι αισθήσεις τους
πως ζούσαν την ίδια Άνοιξη.

Έτσι θανατώνονται οι αγάπες. Από Χρόνους
που οι στάσεις τους κράτησαν πιότερο απ’ το ταξίδι τους.

Εκεί που οι αδύναμοι έρωτες πνίγονται
και οι δυνατοί μαθαίνουν να κολυμπούν.
Εκεί θα με βρεις. Στις μεγάλες προσδοκίες.

Κι ίσως ό,τι μας ανήκει τελικά να ‘ναι ένα βιβλίο χωρίς τέλος,
ένα χαμόγελο θλίψης και μια νύχτα που ποτέ δεν ξημέρωσε…