Βρέχει…

…και συμβαίνει κάποιες φορές που το νερό χτυπά ρυθμικά το τζάμι, γλείφει τα λούκια των σπιτιών και γίνεται ένα με το δρόμο, να πλημμυρίζουν οι σκέψεις συναισθήματα που κολυμπούν στα βαθιά νερά της επιθυμίας.

…και η βροχή περιπαίζει τις αντοχές σου, ξεπλένει τους φόβους σου, κάμπτει τις αντιστάσεις σου και αφήνει το σώμα γυμνό μες στην αλήθεια του.

…και ποτίζει η ψυχή λέξεις που θέλεις να πει και πράξεις που θέλεις να κάνεις.

…και εμφανίζονται μερικά μπερδεμένα “θέλω”, κάποια απροσδιόριστη έλλειψη παρουσίας, μια συγκεχυμένη αίσθηση απώλειας, όλα ένα κουβάρι που σε χτυπά σαν κομήτης και δημιουργεί εσωτερική αντιπαλότητα μεταξύ της λογικής και του συναισθήματος.

Και συνεχίζει να βρέχει για σου θυμίζει πως….

…οι ημέρες της βροχής είναι πάντα πιο έντονες. Ακόμη και οι απουσίες λείπουν περισσότερο.

Κείμενο: Ιωάννα Γκανέτσα

Thessaloniki Arts and Culture,