- Εκ των ων ουκ άνευ (και όχι: εκ των ουκ άνευ)
- Υπέρ το δέον (και όχι: υπέρ του δέοντος).
- Όσον αφορά το θέμα αυτό (και όχι: όσο αφορά στο θέμα αυτό, διότι αποτελεί μεταγλώττιση της λόγιας σύνταξης: όσον αφορά εις το θέμα αυτό. Ούτε, βεβαίως, ως αναφορά).
- στη διαπασών (και όχι: στο διαπασόν)
- βρέχει επί δικαίους και αδίκους (και όχι: επί δικαίων και αδίκων).
- εν πάση περιπτώσει (και όχι: εν πάσει)
- εν πλήρει δράσει, εν πλήρει συνειδήσει (και όχι: εν πλήρη)
- υπό το μηδέν (και όχι: υπό του μηδενός)
- οι στύλοι του Ολυμπίου Διός (και όχι: οι στήλες).
- εν κρυπτώ και παραβύστω (και όχι: απαραβύστω)
- απορώ και εξίσταμαι (και όχι: απορώ και εξανίσταμαι)
- ποιούμαι την νήσσαν (κοινώς: κάνω την πάπια και όχι: ποιώ την νήσσαν).
- περί πολλά τυρβάζει (και όχι: περί πολλών τυρβάζει)
- απεκδύομαι την ευθύνη (και όχι: απεκδύομαι της ευθύνης)
- ελαφρά τη καρδία (και όχι: με ελαφρά την καρδία)
- δίνω το «παρών» (και όχι: δίνω το παρόν.)
- δυνάμει (και όχι: εν δυνάμει)
- ενός εκάστου (και όχι: καθενός εκάστου)
- ενόψει όσων θα γίνουν (και όχι: ενόψει όσων έγιναν)
- επί το έργον (και όχι: επί τω έργω)
- παρά πόδα (και όχι: παρά πόδας)
- δει δε χρημάτων… (και όχι: δει δη χρημάτων…)
- θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου (και όχι: τους ασκούς).
- πόσω μάλλον (και όχι: πόσο μάλλον ή κατά πόσο μάλλον)
- προτέρα κατάσταση (και όχι: προτεραία)
- διεμερίσαντο τα ιμάτια (και όχι διεμοιράσαντο ή διαμοιράσαντο)
- διά του λόγου το ασφαλές (και όχι: διά του λόγου το αληθές)
- εισέπραξε τα επίχειρα (και όχι τα επιχείρια)
- επί ξυρού ακμής (και όχι: επί ξηρού). Ξυρόν= ξυράφι
- των παχιών(ή παχειών) αγελάδων (και όχι: των παχέων)
- παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο (και όχι: απελθέτω)
- πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις (και όχι: πριν αλέκτωρ φωνήσει)
- ου γαρ γιγνώσκεις τι τέξεται η επιούσα (και όχι: τεύξεται)
- χάρμα ιδέσθαι (και όχι: χάρμα ειδέναι)
- λάθε βιώσας (και όχι: λάθρα)
- ο, η ελάσσων, το έλασσον (και όχι: το ελάσσον)
- ο, η αυτάρκης, το αύταρκες (και όχι: το αυτάρκες).
- ο,η κακοήθης, το κακόηθες (και όχι: το κακοήθες)
- ο περί ου ο λόγος, αλλά η περί ης ο λόγος, οι περί ων ο λόγος
- Ανέκαθεν (και όχι: από ανέκαθεν ούτε εξ από ανέκαθεν [!]), μακρόθεν (και όχι: εκ του μακρόθεν)
- Καταχρώμαι την εμπιστοσύνη, καταχράται την καλοσύνη (και όχι: καταχράζομαι της εμπιστοσύνης ούτε καταχράζεται την καλοσύνη — δεν υπάρχει ρήμα καταχράζομαι)
- δεν έχει πού την κεφαλήν κλίνη (προτιμότερο από: πού την κεφαλήν κλίναι — το οποίο δεν είναι εντελώς λάθος καθώς έχει χρησιμοποιηθεί από Πατέρες της Εκκλησίας)
- δράττομαι της ευκαιρίας (και όχι: δράττω την ευκαιρία ή δράττοντας την ευκαιρία). Το δράττομαι την ευκαιρία (με αιτιατική) δεν είναι λάθος, αλλά είναι ασυνήθιστο και επειδή πρόκειται για αλλοίωση τυποποιημένης λόγιας έκφρασης, θα πρέπει να αποφεύγεται.
Πηγή: gnomikologikon.gr
