-έχω κλίση στη μουσική (κλίνω) – πήρα κλήση από το δικαστήριο (καλώ)

-σύγκλιση απόψεων – σύγκληση συνεδρίου – σύγκλειση δοντιών

-ετερόκλιτο ουσιαστικό – ετερόκλητο πλήθος

-κλείνω την πόρτα – κλίνω το ρήμα

-η εξάρτηση από τα ναρκωτικά (εξαρτώ) – η εξάρτυση του στρατιώτη (εξαρτύω) – η εξάρτιση του πλοίου (εξαρτίζω)

-το τείχος της πόλης – ο τοίχος του σπιτιού. Προσοχή και στην ορθογραφία των παράγωγων τοιχίο (και όχι τοιχείο), τοίχωμα (και όχι τείχωμα, που, πάντως, δεν είναι εντελώς λάθος).

-η σορός του θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα – ο σωρός από ξύλα

-τι μέλλει γενέσθαι; – δε με μέλει τι θα γίνει

-ο στίχος του ποιήματος – να παραταχθείτε σε τρεις στοίχους

-φύλλο του δέντρου – το αρσενικό φύλο

-το ψάρι σολομός – ο ποιητής Σολωμός

-κήτος: μεγάλο θαλάσσιο θηλαστικό – κύτος: κοίλωμα, αμπάρι πλοίου

-ψηλή γυναίκα – ψιλή κυριότητα | κλωστή | φωνή.

-πολιτικό κόμμα – έπεσε σε κώμα

-παραλείφθηκε το κεφάλαιο (από το παραλείπω) – παραλήφθηκε το δέμα (από το παραλαμβάνω)

-Ομοίως παράλειψη (από το παραλείπω) – περίληψη (από το περιλαμβάνω)

-απευθύνω έκκληση – έκλυση ηθών

-Γάλλος (από τη Γαλλία) – γάλος (γαλοπούλα)

-έγγειος, εγγειοβελτιωτικά έργα – έγκυος γυναίκα

-μήτρα (του σώματος) – μίτρα (=ιερατικό καπέλο)

-σύγχυση νοημάτων (συγχέω) – ψυχική σύγχιση (συγχίζω)

-ιωνική φιλοσοφία (Ιωνία) – Ιονική Τράπεζα (Ιόνιο)

-λιμός (=πείνα) – λοιμός (=λοιμώδες νόσημα, πανώλη)

-οδύνη=ψυχικός πόνος μεγάλης έντασης (γεν. των οδυνών), ωδίνες=πόνοι τοκετού (μόνο πληθ. / γεν. των ωδίνων). Οπότε η σωστή ορθογραφία είναι: η οδύνη του χωρισμού, οι ωδίνες του τοκετού.

-βαρέος (γεν. του επιθέτου βαρύς) και βαρέως (επίρρημα από το βαρύς). Έτσι, όχημα βαρέος τύπου (και όχι βαρέως), αλλά το έφερε βαρέως. Ομοίως ευρέος φάσματος αλλά ευρέως διαδεδομένο. Και παρεμπιπτόντως το σωστό είναι του παχέος εντέρου και όχι του παχέως.

-το δείγμα το υφάσματος – το δήγμα (=δάγκωμα) του εντόμου. Κατ’ αναλογία το σωστό είναι δηκτικό ύφος και όχι δεικτικό.

-κύρωση (=επικύρωση) δασικών χαρτών – κίρρωση ήπατος.

-να ‘μαι (= να είμαι) π.χ. τι ώρα να ‘μαι σπίτι; – Να με (= δείτε με) π.χ. να με κι εγώ!

-σάτιρα, σατιρίζω, σατιρικό ποίημα, Σάτυρος (μυθ. ακόλουθος του Διονύσου), σάτυρος (ασελγής), σατυρικός (ο του Σατύρου), σατυρικό δράμα (το αρχαίο λογοτεχνικό είδος) αλλά σατιρικός συγγραφέας.