Γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1912 στο Διακοφτό. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1938, στον «Βασιλιά Ληρ» του Σαίξπηρ, σε ρόλο που του έδωσε ο δάσκαλός του Αιμίλιος Βεάκης.

Τα χρόνια που ακολούθησαν συνέπραξε με τους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, των Αρώνη – Χορν, Χατζίσκου – Συνοδινού, του Μουσούρη και του Ντίνου Ηλιόπουλου. Ως τα μέσα της δεκαετίας του 1950 εμφανίστηκε σε ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, ενώ αργότερα άρχισε να εμφανίζεται σε ελαφρές κωμωδίες. Το 1961 συγκρότησε τον δικό του θίασο, δίνοντας αξέχαστες ερμηνείες, σε έργα όπως «Ζήτω η ζωή» του Γεράσιμου Σταύρου και «Δεσποινίς Διευθυντής» των Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη. Στο τελευταίο ενσάρκωσε τον κ. Βασιλείου, έναν ρόλο που επανέλαβε το 1964 στη μεγάλη οθόνη, δίπλα στην Τζένη Καρέζη.

Πρώτη κινηματογραφική εμφάνισή του ήταν το 1947, στην ταινία «Παιδιά της Αθήνας» του Τάκη Μπακόπουλου. Ακολούθησαν άλλες 134 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες κράτησε δευτερεύοντες ρόλους, κλέβοντας όμως πάντα την παράσταση. Ξεχωρίζουν: «Το Ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Η βίλα των οργίων» (1964), «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» (1965), «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965), «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (1967), «Για ποιον χτυπά η κουδούνα» (1968), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» (1970), «Ο Κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται» (1977). Το ρόλο του Μπαρμπα-Γιώργη είχε ενσαρκώσει με μεγάλη επιτυχία και στην τηλεοπτική σειρά «Το Λούνα Παρκ» το 1974.

Η προσφορά του στον αγώνα της κατοχής
Στην αρχή της κήρυξης του πολέμου, το 1940, κλήθηκε να υπηρετήσει στην πρώτη γραμμή και πήρε μέρος σε μεγάλες μάχες. Οι συνθήκες διαβίωσης πάνω στα βουνά ήταν πολύ σκληρές για εκείνον και τους υπόλοιπους φαντάρους. Πολύ αργότερα, όταν ο πόλεμος ήταν μια μακρινή ανάμνηση από το παρελθόν, ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του:

«Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν. Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμησις στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρα; Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες. Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά. Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες». Ο Παπαγιανόπουλος βγήκε ζωντανός από την πρώτη γραμμή του μετώπου και μετά τη συνθηκολόγηση επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό, με το μόνο διαθέσιμο μέσο. Τα πόδια του….

Ο «γυναικοκατακτητής»
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος αν και δεν χαρακτηρίστηκε ποτέ «ζεν πρεμιέ» του ελληνικού κινηματογράφου, είχε πάντα μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες. Όπως ανέφερε ο ανιψιός του μεγάλου κωμικού Τάκης Βλαστός, ο θείος του συνήθιζε να λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου για τις κατακτήσεις του: «την βλέπεις αυτή την καράφλα; Πόσες τρίχες λείπουν; Κάθε μια τρίχα είναι και μια ικανοποιημένη γυναίκα».

Ωστόσο υπήρξε μια γυναίκα, την οποία δεν κατάφερε να κατακτήσει αν και ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί της. Ήταν η Άννα Καλουτά, η ξανθιά γαλανομάτα ηθοποιός της επιθεώρησης. Ο λόγος που ο έρωτας του Παπαγιαννόπουλου έμεινε ανεκπλήρωτος ήταν ότι η όμορφη πρωταγωνίστρια διατηρούσε δεσμό με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

Μεγαλώνοντας ο Παπαγιαννόπουλος απέκτησε αδυναμία στις νεαρότερες κοπέλες. Για να είναι σίγουρος ότι δε θα δημιουργήσει πρόβλημα σε κάποια κοπέλα, όταν έβγαιναν τις σύστηνε πάντα ως ανιψιές του. ‘Αλλωστε ήταν και αρκετά νέες σε ηλικία. Ο Γιάννης Δαλιανίδης, που ήταν στενός συνεργάτης του, είχε γνωρίσει αρκετές από τις «ανιψιές» του. Όταν τύχαινε κάποια ανιψιά να είναι και νεαρή ηθοποιός, ο Νιόνιος προσπαθούσε να τις βοηθήσει και ζητούσε από τον γνωστό σκηνοθέτη «ένα μικρό ρολάκι για την ανιψιά του».

Δεν παντρεύτηκε ποτέ. Καθώς μεγάλωνε, κάποιοι τον χαρακτήρισαν «γεροντοπαλίκαρο», αλλά ο ίδιος συνήθιζε να αστειεύεται με το θέμα του γάμου. Όταν οι φίλοι και οι γνωστοί του τον ρωτούσαν γιατί δεν παντρεύτηκε με καμία από τις συντρόφους του, εκείνος απαντούσε: «Εγώ ροχαλίζω πολύ, ποια γυναίκα θα με ανεχτεί;». Όταν τον ρώτησε ο Αλέκος Σακελάριος απάντησε: «εγώ να παντρευτώ; Δεν πάω να πνιγώ καλύτερα;»

Πέθανε ολομόναχος, στο διαμέρισμά του στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, στις 13 Απριλίου του 1984.

Φιλμογραφία:
Παιδιά της Αθήνας (1947)
Ματωμένα Χριστούγεννα (1951)
Ο άνεμος του μίσους (1954)
Το ποντικάκι (1954)
Το σταυροδρόμι του πεπρωμένου (1954)
Στέλλα (1955)
Τζο ο τρομερός (1955)
Dva zrna grozdja (Για δυο ρώγες σταφύλι, 1955)
Όπου φτώχεια και φιλότιμο (1957)
Τα τρία παιδιά βολιώτικα (1957)
Της τύχης τα γραμμένα (1957)
Μια ζωή την έχουμε (1958)
Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα (1958)
Οιδίπους Τύραννος (1958)
Χαρούμενοι αλήτες (1958)
Ένας βλάκας και μισός (1959)
Επιστροφή από το μέτωπο (1959)
Η Λίζα τόσκασε (1959)
Μπουμπουλίνα (1959)
Ο Αλή πασάς και η κυρα-Φροσύνη (1959)
Ο Γιάννος και η Παγώνα (1959)
Φτώχεια και αριστοκρατία (1959)
Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο (1959)
Ο Ηλίας του 16ου (1959)
Ερωτικές ιστορίες (1959)
Έγκλημα στο Κολωνάκι (1960)
Αμαρτωλά νιάτα (1960)
Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλλήκαρα (1960)
Μια του κλέφτη (1960)
Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960)
Το μεγάλο κόλπο (1960)
Το νησί της αγάπης (1960)
Η ζωή μου αρχίζει με σένα (1961)
Έξω οι κλέφτες (1961)
Μυρτιά (1961)
Ήρθες αργά (1962)
Άγγελοι του πεζοδρομίου (1962)
Αγνή κι ατιμασμένη (1962)
Εξομολόγηση μιας μητέρας (1962)
Κλάψε φτωχή μου καρδιά (1962)
Ο άντρας της γυναίκας μου (1962)
Παγίδα (1962)
Ποτέ δε σε ξέχασα (1962)
Τα Χριστούγεννα του αλήτη (1962)
Το κορίτσι του λόχου (1962)
Ένας ντελικανής (1963)
Η ψεύτρα (1963)
Ο αδελφός μου ο τροχονόμος
Ο κος πτέραρχος (1963)
Όσα κρύβει η νύχτα (1963)
Σκάνδαλα στο νησί του έρωτα (1963)
Το γέλιο βγήκε απ’ τον Παράδεισο (1963)
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963)
Αλύγιστη στη ζωή (1964)
Αν έχεις τύχη (1964)
Δις διευθυντής (1964)
Η βίλλα των οργίων (1964)
Η σωφερίνα (1964)
Λόλα (1964)
Ο γυρισμός της μάνας (1964)
Οι νταήδες (1964)
Εξιλέωση (1965)
Κάνε με πρωθυπουργό (1965)
Μερικές το προτιμούν χακί (1965)
Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965)
Φτωχός εκατομμυριούχος (1965)
Υπάρχει και φιλότιμο (1965)
Φωνάζει ο κλέφτης (1965)
Τζένη Τζένη (1966)
Αχ και να ‘μουν άντρας (1966)
Διπλοπεννιές (1966)
Η αδελφή μου θέλει ξύλο (1966)
Ο ξυπόλητος πρίγκηψ (1966)
Ο μπαμπάς μου ο τέντι μπόις (1966)
Οι κυρίες της αυλής (1966)
Όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι (1966)
5.000 ψέμματα (1966)
Φουσκοθαλασσιές (1966)
Αν μιλούσε το παρελθόν μου (1967)
Γαμπρός απ’ το Λονδίνο (1967)
Για την καρδιά της ωραίας Ελένης (1967)
Έρωτες στη Λέσβο (1967)
Η παιχνιδιάρα (1967)
Κάτι κουρασμένα παληκάρια (1967)
Ο αχόρταγος (1967)
Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας (1967)
Για ποιόν χτυπά η… κουδούνα (1968)
Γοργόνες και μάγκες (1968)
Δόκτωρ Ζι-Βέγγος (1968)
Έμπαινε Κίτσο (1968)
Ένας ιππότης για τη Βασούλα (1968)
Ένας κλέφτης με φιλότιμο (1968)
Η αρχόντισσα κι’ ο αλήτης (1968)
Ο Μικές παντρεύεται (1968)
Ο ψεύτης (1968)
Οικογένεια Χωραφά (1968)
Πολύ αργά για δάκρυα (1968)
Το κανόνι και τ’ αηδόνι (1968)
Γαμπρός από τη Γαστούνη (1969)
Για ένα ταγάρι δολάρια (1969)
Ένα ασύλληπτο κορόιδο (1969)
Η νεράιδα και το παληκάρι (1969)
Νυφοπάζαρο (1969)
Ξύπνα κορόιδο (1969)
Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα (1969)
Ο γόης (1969)
Γιακουμής, μια ρωμέικη καρδιά (1970)
Ένας χίππυς με τσαρούχια (1970)
Ζητούνται γαμπροί με προίκα (1970)
Νάτανε το 13 νάπεφτε σε μας (1970)
Ο απίθανος (1970)
Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά (1970)
Ο τρελλός της πλατείας Αγάμων (1970)
Όμορφες μέρες (1970)
Τρελά κορίτσια απίθανα αγόρια (1970)
Διακοπές στην Κύπρο μας (1971)
Ο επαναστάτης ποπολάρος (1971)
Η ζαβολιάρα (1971)
Καυτά ψυχρά κι ανάποδα (1971)
Ξένοιαστος παλαβιάρης (1971)
Αν ήμουν πλούσιος (1972)
Λυσιστράτη (1972)
Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972)
Ο Πατούχας (1972)
Πιο τρελλός κι’ απ’ τους τρελλούς (1972)
Υπέροχες νύφες κορόιδα γαμπροί (1972)
Ο μοναχογιός μου ο αγαθιάρης (1973)
Ο τσαρλατάνος (1973)
Ένας νομοταγής πολίτης (1974)
Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται (1977)
Καθένας με την τρέλλα του (1980)
Κορόιδο Ρωμιέ (1981)
Ταξίδι στα Κύθηρα (1984)

Τηλεοπτικές σειρές:
Ο Θωμάς και ο Χατζηθωμάς (1973, ΕΙΡΤ)
Ο κουσούρης (1973, ΥΕΝΕΔ)
Λούνα Παρκ (1974-1981, ΕΙΡΤ)
Η μεγάλη παρέλαση (1979, ΕΡΤ)
Τ’ ανάποδα (1981, ΕΡΤ)

Πηγές: mixanitouxronou.gr, SanSimera.gr, wikipedia.org

Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κάπλα