Το 1963 προβλήθηκε για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία της «Κακομοίρας», γνωστή και ως «ο μπακαλόγατος», με πρωταγωνιστή τον Κώστα Χατζηχρήστο.

Ο μοναδικός «Ζήκος», κατάφερε να κάνει άνω – κάτω τους ήρωες της ταινίας, με το πείσμα, το θράσος και τις αξέχαστες ατάκες του….

Η ταινία είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο των αδερφών Γιαννακόπουλων. Ο ίδιος ο Χατζηχρήστος απευθύνθηκε στο συγγραφικό δίδυμο και ζήτησε να του γράψουν ένα έργο για να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Τα δυο αδέρφια ενημέρωσαν τον πρωταγωνιστή ότι είχαν κάτι στα σκαριά, αλλά ήταν ακόμα σε αρχικό στάδιο. Μόλις εφτά ή οχτώ σελίδες, όπως αφηγήθηκε ο καλός φίλος του ηθοποιού Βύρων Μακρίδης.

Το προαίσθημα του Χατζηχρήστου τον οδήγησε να πάρει το μεγάλο ρίσκο. Έτσι ξεκίνησε τα γυρίσματα της ταινίας, έχοντας ουσιαστικά μόλις λίγε σελίδες σεναρίου. Η εμπειρία του και το έμφυτο ταλέντο του αυτοσχεδιασμού έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο, αφού ο ηθοποιός επέκτεινε το ρόλο μόνος του την ώρα του γυρίσματος.

Το άγνωστο περιστατικό στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Τη χρονιά που προβλήθηκε η ταινία της «Κακομοίρας» στην «Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου» – όπως λεγόταν στο ξεκίνημά του το Φεστιβάλ- δημιουργήθηκε ένα ατυχές περιστατικό με πρωταγωνιστές τον Κώστα Χατζηχρήστο και τη μικρή του κόρη. Στην προβολή κάθε ταινίας υπήρχε η ένδειξη «Κατάλληλον» ή «Ακατάλληλον δια ανηλίκους». Η συγκεκριμένη ταινία είχε κριθεί ακατάλληλη.

Η μικρή κόρη του πρωταγωνιστή καθυστέρησε για κάποιο λόγο να μπει στην αίθουσα και έτσι ο υπεύθυνος αγνοώντας ότι είναι η κόρη του ηθοποιού δεν την άφησε να μπει. Ο Χατζηχρήστος που αντιλήφθηκε το συμβάν, βγήκε έξω και είδε τον υπεύθυνο να επιπλήττει την κόρη του. Την ίδια στιγμή, απείλησε ότι αν δεν άφηνε το παιδί να μπει στην αίθουσα θα αποχωρούσε και ο ίδιος από την προβολή. Τελικά, όλα λύθηκαν με ομαλό τρόπο και η προβολή της ταινίας συνεχίστηκε κανονικά.

Ο Χατζηχρήστος πίστευε ότι άξιζε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού και το είχε καημό ότι δεν το έλαβε από την κριτική επιτροπή.