Στήλες

Daniel Goleman: Οι παρορμήσεις για δράση

Όλα τα συναισθήματα οδηγούν σε πράξεις

Νιώθεις να σου κρατάει το χέρι και γεμίζεις δύναμη.

Οι συζητήσεις με τους μοναχούς λίγο πριν εκδώσει το «Εκκρεμές του Φουκώ»

Όμως εσύ να ερωτεύεσαι, μικρή μου. Είναι ο μόνος λόγος που θα ήθελα να γεννηθώ ξανά.

Καθένας επιλέγει. Ή θα έπρεπε να έχει τη δύναμη να επιλέγει. Τι θα πάρει, τι θα αφήσει, με τι θα γεμίσει τα κουτάκια του.

Τίποτα δεν είναι αληθινό εάν στηρίζεται στο ψέμα.

Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, η Άλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων

Μπορείτε να φτιάξετε ένα φάρμακο που θα ξαναδώσει στο παιδί μου τη ζωή;

Θυμώνω με τους ανθρώπους που βαφτίζουν «έρωτα», την ανάγκη τους να μην είναι μόνοι

Μαράθηκαν τα μάτια μου επειδή δε σε βλέπουν και η αναπνοή μου λιγόστεψε…

Ένα έργο-πρότυπο που ενέπνευσε και εμπνέει την πολιτισμένη ανθρωπότητα

Μακάρι να έβρεχε αγάπη άστατα και δυνατά…

Η συναισθηματική μοναξιά εκφράζεται στους ενήλικες του σύγχρονου δυτικού κόσμου ως σωματική μοναξιά.

Σε αυτές τις περιπτώσεις η «σιωπή δεν είναι χρυσός» αλλά συνενοχή.