Πριν 200 χρόνια: Ο περιπετειώδης κατάπλους του Λόρδου Βύρωνα στην εμπόλεμη Ελλάδα ανήμερα των Χριστουγέννων
«Ήλθα εδώ για να ενταχθώ όχι σε μία φατρία αλλά σε μία εθνότητα, και για να συνεργήσω με έντιμους ανθρώπους—όχι κερδοσκόπους και καταχραστές…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ
«Ήλθα εδώ για να ενταχθώ όχι σε μία φατρία αλλά σε μία εθνότητα, και για να συνεργήσω με έντιμους ανθρώπους—όχι κερδοσκόπους και καταχραστές…
Δεν είναι όμως όλες αλήθεια οι αγάπες, ούτε ικανές να μας βοηθήσουν ή να μας λυτρώσουν από τα δεινά μας…
Ο συμβολισμός των Χριστουγέννων είναι πολυεπίπεδος και έντονα χαραγμένος στην μνήμη μας…
Και σαν βλέπουν τη γαλανόλευκη σημαία
γεμίζουν περηφάνια για την καταγωγή τους
και ξεπηδούν άφθονα συναισθήματα ωραία
και μεταδίδουν στους απογόνους την ψυχή τους…
Κάτι από τη μαγεία και το μυστήριο αυτής της ιστορίας έχει παραμείνει ζωντανό στο πέρασμα των αιώνων και μπορούμε ακόμη να το αφουγκραστούμε μέσα μας…
Ο δικός μου Χριστός βρίσκεται ταπεινός σε μία φάτνη, γυμνός, αποξενωμένος από κάθε πολυτέλεια και αίσθηση χλιδής…
*Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών, 18 Δεκεμβρίου
Μόλις διαβάσετε θα καταλάβετε…
Σε κάθε δρόμο, κάθε περιοχή που βρισκόμουν η ματιά μου αγωνιούσε μήπως σε δει ξαφνικά μπροστά της να περπατάς.
Πού να βρίσκεσαι πια;
“Το πιο επείγον και επίμονο ερώτημα είναι: Τι κάνεις για τους άλλους;”
Σου εύχομαι τα παπούτσια σου πάντα βρώμικα, του λέω στο τέλος.
Τα μάτια του δείχνουν να μην καταλαβαίνουν.
Μπορεί και…
Θέλει μόνο να βρει λίγο ουσιαστικό χρόνο και για τον εαυτό της…
Αυτά τα Γλυπτά ανήκουν στην Ελλάδα και ουσιαστικά εκλάπησαν. Είναι ένα ζήτημα επανένωσης…
Πώς χτίσαμε έναν πολιτισμό που προβάλλει ή ανέχεται ως αξιολογικά πρότερον και ανώτερον την «Ηθική της Κατανάλωσης»;