Όχι, δεν είναι απλώς ένα λεωφορείο. Είναι το μέσο που με γύρισε στα αγαπημένα μου μέρη στην Αθήνα, από Ζωγράφου, μέχρι Ομόνοια και Γαλάτσι.

Όλες τις διαδρομές από παιδί, με αυτό το λεωφορείο τις έκανα. Όλα τα αγαπημένα μου μουσεία και ίσως τα ομορφότερα αξιοθέατα της Αθήνας με αυτό το λεωφορείο τα έμαθα.

Μέσα στα καθίσματα αυτού του λεωφορείου, έμαθα την περιοχή του Ζωγράφου, μία από τις περιοχές στις οποίες έχω ζήσει και έχω δει αρκετά πράγματα στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Όλες τις φορές που μεταφέρθηκα σε αγαπημένα μέρη της Αθήνας, χρησιμοποιούσα αυτό το λεωφορείο.

Και τώρα, στο Γαλάτσι, για μία από τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες, πάλι αυτό το λεωφορείο χρησιμοποιώ για τις μετακινήσεις μου.

Ως ένας άνθρωπος που αγαπάει να επισκέπτεται μνημεία και πάρκα, το 608 μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω αγάλματα που αναζητούσα αρκετό καιρό: τον Αλέξανδρο Παναγούλη, την πλατεία Κάνιγγος, το Πεδίο του Άρεως με τις προτομές των ηρώων του 1821 και τον κολοσσιαίο ανδριάντα του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας, Κωνσταντίνου.

Όπως και το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή κτήρια της Αθήνας. Μερικά από τα ομορφότερα μέρη της Αθήνας, βλέπονται στη διάρκεια της διαδρομής, με το βλέμμα μου να κολλάει στο τζάμι και να παρατηρεί τις μικρές και τις μεγάλες ομορφιές της χαοτικής Αθήνας.

Ακόμα και ένα λεωφορείο, μπορεί να χαράξει τη μνήμη σου με διάφορες μνήμες και όμορφες στιγμές. Και το 608, είναι ένα από αυτά…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη