Έλα για να κάνει πάλι θόρυβο η ζωή μου.

Γιατί όσο λείπεις εσύ σε μένα, τόσο λείπω κι εγώ στον εαυτό μου.

Τον αφήνω, τον παραμελώ, γιατί χωρίς εσένα όλα μου φαίνονται μάταια, χωρίς νόημα και τίποτα δε μπορεί να με σώσει απ’ τη δική σου αβάσταχτη απουσία.

Τίποτα και κανείς δε μοιάζει να έχει αυτό που ψάχνω. Μόνο εσύ. Γι’ αυτό έλα.

Εσύ κάνεις να έρχεται το ξημέρωμα, εσύ γεμίζεις αστέρια τον ουρανό μου, με σένα γεννιέται και πεθαίνει ο κόσμος, με σένα ξαναγεννιέται.

Όλα από σένα, με σένα.

Γιατί εσύ αγάπη μου φωτίζεις την ψυχή μου ως το βάθος, εσύ είσαι δώρο από το Θεό, δώρο για μένα, για να μπορώ να συνεχίσω να ζω σ’αυτόν τον κόσμο που δεν τον έβλεπα τέλειο μέχρι που μπήκες εσύ στη ζωή μου, μέχρι που σε γνώρισα.

Γι’ αυτό έλα πάλι. Με κούρασε η τόση ησυχία.

Έλα για να κάνεις το θόρυβο που πρέπει ώστε να νιώσω ξανά πως υπάρχω!

Γράφει η Πόπη Κλειδαρά

Thessaloniki Arts and Culture