Η ζωή η ίδια, πολλές φορές μας αναγκάζει να οδηγηθούμε σε ενέργειες που δε θέλουμε, αλλά επιβάλλεται να πράξουμε ως μία πράξη συμβιβασμού για την εκάστοτε κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.

Όταν ένας άνθρωπος έχει ανάγκη και αναζητά εργασία, γνωρίζει και αποδέχεται το γεγονός πως δε θα ασχοληθεί πάντοτε με αυτό που θέλει πραγματικά, αλλά αναγκάζεται για λόγους βιοπορισμού να το πράξει. Τότε, αναζητά διάφορους τρόπους ώστε να καταφέρει να αποδεχτεί την καινούργια πραγματικότητα –και γιατί όχι- ακόμα και να δει τα θετικά της εργασίας με την οποία καταπιάνεται.

Μπορούμε να προσπαθήσουμε τουλάχιστον, να αναγνωρίσουμε τα θετικά της εργασίας μας. Μπορούμε να καταγράψουμε σε ένα χαρτί όλα τα συναισθήματα που εκείνη μας προκαλεί, να αφιερώσουμε μία στήλη για τα θετικά και μία για τα αρνητικά.

Κοιτώντας τα θετικά, μπορούμε να σκεφτούμε πώς θα μπορούσαν να επηρεάσουν καλύτερα τη δική μας ζωή, πχ, αν κάποιος δουλεύει σε ένα μαγαζί καλλυντικών, πόσες καινούργιες ιδέες έχει πάρει και πόσες ιδέες έχει αποκομίσει ώστε να τις εφαρμόσει και στη δική του εξωτερική εμφάνιση; Αν κάποιος εργάζεται ως πωλητής, πόσο αυτή η εργασία θα τον έχει βοηθήσει στο να καλλιεργήσει περισσότερο και ο ίδιος το επικοινωνιακό χάρισμα;

Προσπαθώντας να βρούμε το θετικό, τότε χτίζουμε και έναν θετικό τρόπο ζωής απέναντι στα πράγματα. Και είναι σημαντικό να αγαπώ αυτό που κάνω, ακόμα και αν δεν είναι αυτό που έχω ονειρευτεί, διότι οι συνθήκες της ζωής με αναγκάζουν πολλές φορές να το πράξω. Και ίσως το να μάθεις να συμβιβάζεσαι (με μέτρο πάντοτε), να είναι σημαντικότερο μάθημα και ανταμοιβή μεγαλύτερη ακόμα και από τα ίδια τα χρήματα.

Αν μισούμε αυτό που κάνουμε, τότε δε θα μπορέσουμε να γίνουμε ποτέ αποδοτικοί και σωστοί, χρειάζεται να προσπαθήσουμε –ακόμα και αν δεν είναι εφικτό να το αγαπήσουμε απόλυτα- τουλάχιστον να το συμπαθήσουμε.

Αγαπώντας αυτό που κάνουμε, τότε δίνουμε το κίνητρο στον εαυτό μας να βελτιωθεί περισσότερο. Μέχρι να έρθει η στιγμή που αυτό που αγαπάμε πραγματικά μας χτυπήσει την πόρτα!

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη