Μου λείπεις.
Σε αισθάνομαι ακόμα σε κάθε πόρο του δέρματός μου.
Δεν είναι μελανιασμένο το σώμα μου επειδή ο ήλιος με έκαψε,
αλλά επειδή με διαπέρασε η φλόγα της αγάπης σου.
Μαράθηκαν τα μάτια μου επειδή δε σε βλέπουν
και η αναπνοή μου λιγόστεψε.

Μου λείπεις,
τα λουλούδια άνθισαν καινούργια σε γλάστρες,
αλλά η ψυχή μου παρέμεινε σκοτεινή.
Μου λείπεις,
νέα είμαι και όμως, γέρασα.

Υγιής είμαι και όμως ασθένησα.
Σπίτι δυνατό και στέρεο και όμως, κατέρρευσα.
Ανάμνηση έγιναν τα μάτια σου,
μνήμη ξεθωριασμένη αλλά όχι ξεχασμένη.
Μου λείπεις,
αυτή η λησμονιά τρυπάει τη μοναξιά της σιωπής…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη