Κοιτώ στα μάτια το παιδί μέσα μου
– Μη φοβάσαι, μου χαμογελά
του πιασα το χέρι σφιχτά.
– Έλα έξω έχει ήλιο, μου ψιθυρίζει.
Μιλιά εγώ.
Αιώνια κρατούμενη στα βουβά
νανουρίσματα της ψυχής μου.
Δεν πρόφτασα να το κοιτάξω ξανά,
μια τελευταία φορά.
Κι εκείνο έφυγε από μπρος μου-
Έγινε ήλιος.Απελευθερώθηκα.
Γράφει η Τζουλιάνα Ντότσι- Ντέλεϊ