Η συναισθηματική ανεπάρκεια, αυτό είναι που με τρομάζει.

Αυτή η ανεπάρκεια που αναγκάζεσαι πια να την ερωτευτείς στα μάτια που αντικρίζεις. Μα πιο πολύ δεν ξέρω αν με τρομάζει η ιδέα αυτή του συμβιβασμένου έρωτα με την ανεπάρκεια ή ο φόβος ότι τα μάτια που δεν διστάζουν στην συναίσθηση έχουν λιγοστέψει αισθητά.

Κι ύστερα αναρωτιέσαι για τα μάτια που γνώρισες. Εκείνα τα δύο τρία βλέμματα από τα μιλιούνια που έχεις βρεθεί αντικριστά. Εκείνα που τα κρατάς μέσα σου σα φλόγα τρέμοντας μη και κάποια στιγμή σου σβήσει. Μη και σου σβήσει και χάσεις μετά κάθε ελπίδα για φώς.

Αυτή η φλόγα κρατά ακόμη τη σπίθα στα μάτια σου. Την ελπίδα να ξανασυναντήσεις ένα ζευγάρι μάτια, που δεν φοβούνται να νιώσουν ανεπαρκή μπροστά στην ανασφάλεια που άθελα γεννά η ενσυναίσθηση.

Διότι η ενσυναίσθηση είναι μαγεία. Αποδεσμευμένη από κάθε προσδοκία για τον απέναντι να καταλάβει ή να είναι αυτό που εμείς επιθυμούμε να καταλάβει ή να είναι. Αυτή η μαγεία να αντιλαμβάνεσαι και να νιώθεις τον πλούτο των συναισθημάτων του απέναντι σου ως έχει.

Και τα βλέμματα περνούν μαζί με τον καιρό…

Και η φλόγα μέσα σου αδυνατίζει…

Κι όσο περνά ο καιρός και η φλόγα αδυνατίζει, η σπίθα στα μάτια σου αρχίζει να τρεμοπαίζει..

Και πριν καλά το καταλάβεις, εκπνέεις.

Εκπνέεις τη φλόγα σου. Και καθώς απομακρύνεται της γνέφεις με τα βλέφαρα ν’ αναστενάζουν.

Ένα απαλό σκίρτημα στην πλάτη και συνειδητοποιείς ότι κρατάς το χέρι κάποιου.

Δυό ζευγάρια μάτια αντικριστά, ν’ ατενίζουν την συναισθηματική τους ανεπάρκεια.

Έμαθες επιτέλους να την ‘’ερωτεύεσαι’’, ή έγινε πια ένα μ’ εσένα;

Δεν ξέρω τι με τρομάζει πιο πολύ.

Γράφει η Βασιλική Παπαζαχαρίου

‘‘Είμαι φοιτήτρια της Γεωπονικής ΑΠΘ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Το γράψιμο για μένα είναι μια πολύ σύνθετη και χαοτκή διαδικασία στην οποία βρίσκω λύτρωση αλλά απαντήσεις και κανούρια μονοπάτια! Μούσα μου η θάλασσα μιας και έχει μια μαγική ικανότητα να αποδώσει συναισθήματα άγρια και αδάμαστα αλλά και συναισθήματα γαλήνια και ”απαλά” που σε ταξιδεύουν σε μαγικές ακτές!

Το γράψιμο είναι μία διαδικασία ”έρωτα” που κάνεις με την ψυχή σου, το χαρτί και την πένα. Καθένας μπορεί να προσλάβει τα λόγια σου διαφορετικά και να τα ανάγει στα δικά του βιώματα. Να σκαλήσει δικές του πληγές ή φόβους που επιλέγει να κρύβει συνειδητά ή ασυνείδητα ”κάτω απ το χαλάκι” κι εσύ τα αναδεύεις άλλοτε με βίαιο και άλλοτε με γλυκό τρόπο μέσα απο τις λέξεις σου, μέσα απ’ την προσπάθειά σου φυσικά να δεις κι εσύ τι κρύβεται κάτω απο το δικό σου ”χαλάκι”.

Αυτή άλλωστε είναι και η μαγεία της τέχνης σ όλη την έκταση της. Πέρα απ’ το γράψιμο, ασχολήθηκα αρκετά χρόνια με τον επαγγελματικό χορό. Επίσης, η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου. Σπούδασα 4χρόνια κιθάρα και θεωρία της μουσικής αλλά εν τέλει αμφιταλαντεύομαι κατά πόσο όλη αυτή η μαγεία της τέχνης και των συναισθημάτων που σου προσφέρει η μουσική μπορεί να χωρέσει μέσα σε κανόνες και σταθμά.

Thessaloniki Arts and Culture