Μουσικές και στιγμές διαπερνάνε και στέκονται μπροστά μου.
Η μέρα κυλάει ο ήλιος συνεχίζει να βγαίνει άλλοτε γυρνάω το βλέμμα μου προς αυτόν για να τον αγγίξω με τα μάτια μου και άλλοτε κρύβομαι στον δεύτερο μου νου!
Ο δεύτερος νους είναι εκεί για να σε θυμίζει τραγούδια και στιγμές ενώ προσπαθείς να ζήσεις στο παρόν, ενώ προσπαθείς να δεις τον ήλιο!
Ο δεύτερος νους είναι εκεί για να υπενθυμίζει την παρουσία σου, τα βράδια μας, το σώμα σου, τα τραγούδια μας, τις ανάσες μας τις στιγμές μας που περνούν κινηματογραφικά μπροστά μου και σε μία στιγμή αστεία χαμογελάω στο παρόν!
Πόσο δυνατή στιγμή μπορεί να ήταν για να σε κάνει να χαμογελάς στην θύμισή της και μετά από καιρό! Στιγμές ζωής, σε ένα καφέ που κοιτούσα με τηλεσκόπιο όλη την πόλη, μια ανοιξιάτικη μέρα και ήσουν εκεί δίπλα μου να βλέπουμε τον ορίζοντα, ήταν τόσο μαγικά γιατί εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει να περιορίζουμε το βλέμμα μας, μαζί σου όμως άνοιγε ο ορίζοντας μου! Μεγάλωνε η ψυχή μου!
Ένα απόγευμα καθισμένοι σε μια αυλή να κοιτάμε τα μεγάλα βουνά που σηκωνόντουσαν μπροστά μας, έξω από την πόλη μακριά από όλους, εκεί που θέλω να ζήσω μαζί σου! Στιγμές ανεξίτηλες, όμορφες, στιγμές που ξεπηδάνε όταν οδηγάω, όταν τραγουδάω, όταν περπατάω!
Ήταν οι μέρες και οι μήνες που δεν υπήρχε δεύτερος νους, το παρελθόν μου είχε εξαφανιστεί και απλά κάποιες στιγμές περνούσαν οι δυσκολίες από το νου, από τον δεύτερο μου νου!
Όμως όταν ζεις κάτι τόσο έντονο ο δεύτερος νους περιορίζει την δύναμή του και αποκτάει δύναμη η καρδιά! Αυτή η καρδιά που χτυπάει στιγμιαία και δυνατά! Απλές στιγμές, ανθρώπινες! Εκεί που δεν αναρωτήθηκα ποτέ τι έχουμε και τι δεν έχουμε, εκεί που δεν φοβόμουν το μέλλον αλλά μόνο το ονειρευόμουν!
Αυτός είναι ο δεύτερος νους, είναι αυτή η στιγμή που γράφω είναι αυτή η στιγμή που διαβάζεις και σου έρχονται στιγμές! Να τον αγαπάς τον δεύτερο νου είναι η αποθήκη της καρδιάς σου, είναι τα συρτάρια που κρατάς φωτογραφίες μας ενώ στην πραγματικότητα δεν είχες ποτέ!
Είναι αυτό το συρτάρι που θέλεις να ανοίξει και να βάλεις και άλλες στιγμές, στιγμές ανθρώπινες! Γιατί το παν είναι να κρατάς τα όμορφα αλλά και με κάποιον τρόπο τον άνθρωπο που σου άνοιξε τον ορίζοντά σου και μεγάλωσε η ψυχή σου!
Για να ζήσεις την μεγάλη αγάπη πρέπει να είσαι και μεγάλη καρδιά, είναι πολύ δύσκολο να να ηρεμήσεις τα γιατί σου, τα λάθη, τον εγωισμό και να ανοίξεις τα χέρια σου έχοντας μια αγκαλιά πάντα για αυτόν τον άνθρωπο!
Φοβάσαι μήπως θεωρηθείς δεδομένη ύπαρξη όμως γιατί η αγάπη να μην είναι δεδομένη, όπως ο ήλιος βγαίνει κάθε μέρα έτσι είναι και η αγάπη και αν κρύβετε που και που πίσω από σύννεφα όπως εγώ όταν δεν είμαι κοντά σου, υπάρχω όμως όπως και η αγάπη μου για εσένα!
Γράφει η Μαριλίζα Παπάζογλου
