Είναι νωρίς το πρωί, τα καταστήματα δεν άνοιξαν ακόμη και οι διαβάτες στον πεζόδρομο είναι τόσοι όσα τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε αυτόν – λίγοι. Τυχαίνει να πέσεις επάνω τους ρωτώντας μια πληροφορία στον δρόμο.

Άλλοτε, μπαίνουν ως πελάτες στο κατάστημα και αναζητούν εξυπηρέτηση και έχουν μια αύρα μαλακιά, που δεν σου δημιουργεί ανώφελες εντάσεις. Είναι χαμένοι στον δικό τους κόσμο. Έτσι δείχνουν. Είναι απλά χαρούμενοι μα σου δίνουν την αίσθηση πως πέρασαν δύσκολα και πολλά μέχρι αυτό το λεπτό που τους μιλάς.

Σε κάθε ερώτησή σου έχουν μιαν απάντηση απλή μα και έξυπνη. Δεν θα κομπλεξαριστούν να σου απαντήσουν με χιούμορ ή απλότητα, ωστόσο ξέρουν το παροδικό της σχέσης σας και επιφυλάσσονται να μην αποκαλύψουν και τα πάντα. Σε βλέπουν, όμως, ίσο προς ίσο και δεν ξεκινούν να σκέφτονται φωναχτά με καχυποψία.

Με αυτούς τους ανθρώπους μπορείς να αστειευτείς γιατί νιώθεις ελεύθερος να επικοινωνήσεις και ό,τι και αν πετάξεις αχρείαστο μπορεί να μαζευτεί – δεν νιώθεις απειλή. Αν είσαι τυχερός θα βρεθούν στον δρόμο σου. Μην με ρωτήσεις σε ποιόν ρόλο – δεν γνωρίζω να σου πω. Ίσως να ρθούν ως φίλοι ή συνάδελφοι – σε ένα εύρος από την Σχολή ως το επάγγελμα και από την δουλειά σου ως και την σύνταξη, αργότερα. Μπορεί και να ‘ρθουν ως εραστές και αγαπημένοι και εκεί μην σου πω πώς θα τα κάνεις, γιατί θα σου πέσουν στην ζωή σου σαν κεραυνός εν αιθρία.

Θα είναι εκείνοι που μιλούν λίγο χαμένοι και έχουν τέτοιο χιούμορ που θα κλάψεις από τα γέλια. Κρίνουν τον κόσμο μα δίχως κακία, μόνο από τις πράξεις τους και τις εμπειρίες τους μα και από νοημοσύνη και για τον εαυτό τους δεν έχουν την υπεροψία, την ξιπασιά των βολεμένων ή απαίδευτων. Χαίρεσαι να είσαι κοντά τους, το μόνο σίγουρο. Όσο δύσκολη και να είναι η μέρα σου και οι υποχρεώσεις, θέλεις να βρεις μια αφορμή για να κάνετε τα δύσκολα μαζί ή μια δουλειά να αναλάβεις γιατί ξέρεις πως θα είναι εκεί, μαζί σου και αυτοί.

Πώς θα το νιώσω; Πώς θα το καταλάβω;, θα μου πεις. Το καταλαβαίνεις όταν κάθε μέρα σας βρίσκει για καφέ σε διαφορετικές τοποθεσίες γιατί είναι βαρετά τα ίδια και τα ίδια. Κάθε φορά που τον ή την συναντάς νιώθεις καλά μέσα στα ρούχα σου και δεν φοβάσαι να βρεθείς απλός μέσα στον κόσμο που σε περιτριγυρίζει – μαζί με εκείνον τον άνθρωπο σημασία έχει η εμπειρία και όχι οι άβολες απαιτήσεις του δήθεν.

Μια βόλτα στην πόλη είναι μια ευκαιρία για συζήτηση και γέλιο και επίσης, ανάλυση του κόσμου που ζείτε ο οποίος δεν είναι ένας παράδεισος και ούτε όλοι οι άνθρωποι καλοί, τι να κάνεις, αλλά μαζί με εκείνον στην ζωή σου μπορείς να νιώθεις ασφαλής. Έτσι απλά. Χωρίς υποσχέσεις και βαρύγδουπες δηλώσεις.

Μια μέρα θα έρθουν οι φίλοι από την πόλη του ή την πόλη της και θα σου πει πως πρέπει να ακυρώσετε τα πλάνα σας γιατί… το είχε ξεχάσει. Έχεις και εσύ να κάνεις τα δικά σου και ύστερα από την δουλειά, θα τον/την συνοδεύσεις ως έναν δρόμο πιο πάνω από το κέντρο της πόλης όπου έχουν δώσει ραντεβού με τους φίλους, περπατώντας μέσα στην ζέστη του Καλοκαιριού δίχως γκρίνιες, τον θόρυβο της πόλης τον ασταμάτητο, ανάμεσα από τους διαβάτες και τα αυτοκίνητα που ξεπηδούν εδώ και εκεί και λαμποκοπούν κάτω από τον, κατά τα άλλα, ανυπόφορο ήλιο. Μα εσείς δεν θα πατάτε και πολύ στην Γη. Θα γελάσετε με τις υποχρεώσεις που έχετε να τακτοποιήσετε αυτόν τον μήνα και με το ότι οι φίλοι που κατέφθασαν προτιμούν καφέ ενώ αυτός ή αυτή θέλει να φάει. Θα πείτε Τα λέμε την Δευτέρα, για καφέ. Και θα βαδίσει όλο ευθεία να βρει τους άλλους.

Και κάπου εκεί θα νιώσεις το κενό.

Πως δεν έφτασαν οι ώρες να περάσεις μαζί με εκείνον ή εκείνη και τώρα ο κόσμος άδειασε λιγάκι. Κανείς δεν θα το παρατηρήσει μα κατσούφιασες λιγάκι μέσα σου και η στενοχώρια άφησε για λίγο την μαυρίλα της, ελεύθερη, εντός σου. Θα γυρίσεις προς το αμάξι ή την κοντινότερη στάση του λεωφορείου και όσο μακριά και να είναι θα το αποδεχτείς γιατί δεν είναι πλέον το χειρότερο. Δεν υπάρχει και κάτι άλλο να κάνεις – κατάλαβες; – έχεις δουλειές που σε περιμένουν στο σπίτι και τώρα δεν ξέρεις πια αν πεινάς ή αν ανακατεύεται το στομάχι σου.

Μόνο στην απουσία θα καταλάβεις ποιος ή ποια σου έλειψε και αν είσαι ικανός ή ικανή, θα κινήσεις γη και ουρανό να βρεις τον τρόπο να γυρίσεις και να προσπαθήσεις να είσαι κοντά σε αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί η ζωή είναι μικρή αλλά είναι και μεγάλη και τώρα ξέρεις πώς είναι να μην μπορείς να είσαι μακριά από τον άνθρωπο αυτό. Και αν είσαι τυχερός, θα τον διακρίνεις όταν θα φτάσει στην ζωή σου και αν είσαι τυχερός μπορεί και να γεράσετε μαζί.

Δεν ξέρω αν ήρθε ή ήρθαν για λίγο ή για πολύ και αν θα μείνουν. Και αν είσαι τυχερός, θα είσαι γιατί ζεις συνειδητά και δεν βολεύτηκες σε αυτό που ήσουν πιο παλιά μα σε αυτό που πράγματι είσαι όταν η αυλαία πέφτει το βράδυ και, τελευταίο, ακόμη δεν σε νίκησε η σκληρότητα του κόσμου.

Γράφει η Γιάννα Βήτα