Γιατί ένας σκύλος γαβγίζει στο μπαλκόνι σε κάθε σου ανάσα, γείτονα;

Γιατί ακούς υστερικά γαβγίσματα  κ ά θ ε  μέρα, σε κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, όλες μα όλες τις ώρες της καθημερινότητάς σου, της ημέρας σου, της εβδομάδας σου, του μήνα σου, των ετών, που ο χρόνος θα δείξει αν αντέξεις να ζήσεις στο σπίτι που τώρα μένεις;

Γιατί ένας, χαριστικά αποκαλούμενος, άνθρωπος εγκαταλείπει τον σκύλο του στο μπαλκόνι από τις 7 το πρωί έως τις 12 το βράδυ να γαβγίζει υστερικά και ακατάπαυστα και θέλεις να τινάξεις τα μυαλά σου στον αέρα;

Γιατί εν έτει 2019, με έναν νόμο βαρύ, τον 4039/2012 και επεξηγηματική εγκύκλιο του Αρείου Πάγου, που απαγορεύουν την μόνιμη παραμονή του ζώου σε μπαλκόνι, ταράτσες, και ούτω καθεξής, πάλι εσύ αφήνεις τον σκύλο σου στο ακατάστατο και λιγδερό σου μπαλκόνι, να σπάει νεύρα με τα ντεσιμπέλ της φωνής του;

Γιατί ύστερα από τόσες παρεμβάσεις της Αστυνομίας πάλι εγωιστικά αντιτίθεσαι στο λογικό; Τι είναι αυτό αλήθεια, που κάνει έναν άνθρωπο τόσο αναίσθητο, τόσο φασιστικά εγωιστή, τόσο ντροπή του είδους; Θέλεις σκύλο για ποιόν ακριβώς λόγο;

Με ποιο δικαίωμα καταστρέφεις την ηρεμία ανθρώπων που θέλουν γαλήνη όταν γυρίζουν στο σπίτι από την δουλειά, θέλουν ησυχία στον προσωπικό τους χώρο όταν παλεύουν να σταθούν όρθιοι από τον πυρετό και την αρρώστια. Δεν θυμάμαι να αγοράσαμε μαζί τον σκύλο σου και να συμφωνήσαμε στο μεγάλωμά του παρέα.

Δεν σέβεσαι τον σκύλο σου, δεν σέβεσαι τον γείτονά σου, δεν σέβεσαι τον εαυτό σου.

Πόση παθογένεια μπορεί να αντέξει ακόμα αυτή η χώρα; Για ποια ποιότητα ζωής μιλάμε σε αυτή την ανυπόφορη χώρα των ανυπόφορων ανθρώπων; Αυτών των ανυπόφορων ανθρώπων που την ψυχοπάθειά τους πρέπει να την αντιμετωπίζουμε καθημερινά.

Βολεμένοι υπάλληλοι που καθαρίζουν φασολάκια στο πόστο τους στην γραμματεία του Πανεπιστημίου, που χτυπάνε και βρίζουν τα σκυλιά τους, που ασκούνε βία κάθε είδους, που οδηγούν το μηχανάκι τους πάνω στον πεζόδρομο, που οδηγούν το ποδήλατό τους σε δρόμο που δεν είναι ποδηλατόδρομος.

Γιατί αυτή η χώρα είναι τόσο γελοία και απαράδεκτη; Γιατί οι άνθρωποι το επιτρέπουν στον εαυτό τους;

Και θα ρωτάω πάλι και πάλι μέχρι να ακούσω μια ικανοποιητική απάντηση: Γιατί εν έτει 2019 και με έναν νόμο για τα ζώα, ψηφισμένο στην Βουλή, ακόμα κάποιοι, χαριστικά αποκαλούμενοι, άνθρωποι εκεί έξω επιμένουν να μην συμμορφώνονται;

Γράφει η Γιάννα Βήτα