Χαραμίζεις το σώμα σου σε κρεβάτια δανεικά, προσπαθώντας με επαναλαμβανόμενους οργασμούς να κερδίσεις την ευτυχία.

Και αν το κορμί ξεδιψά για λίγα λεπτά, η ψυχή παραμένει νεκρή.

Διότι η ηδονή από μόνη της ικανοποιεί παροδικά, αλλά δε γεμίζει ουσιαστικά.

Πολυχρησιμοποιημένα κορμιά, επαναλαμβανόμενοι οργασμοί, ιδρωμένα κρεβάτια με καλημέρες που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

Διότι τα λόγια αγάπης ήταν μέχρι να φτάσει στο κρεβάτι.

Και μετά το κρεβάτι τι; Πάλι μοναξιά, πάλι τσιγάρο, πάλι τρύπια ψυχή.

Λίγα λεπτά ξεσπάσματος, ατελείωτες ώρες περισυλλογής.

Οργασμοί που σωματικά σε ξεσκάνε, αλλά σε γεμίζουν με περισσότερα ψυχικά βαρίδια.

Διότι δίνεις τον εαυτό σου σε άτομα περαστικά, στον οποιονδήποτε τυχαίο περαστικό, δεν ξέρεις τι να κάνεις για να αισθανθείς και για λίγα λεπτά έστω ερωτικό πλάσμα, σεξουαλικό, αποδεκτό.

Αλλά μη χαραμίζεις τον εαυτό σου σε ένα σωρό κρεβάτια. Ακόμα και αυτό το σώμα έχει ανάγκη να προστατευτεί, με το να δίνεται παντού χάνει την πολύτιμη υπόστασή του.

Κράτησε και ένα σ’ αγαπώ για τον εαυτό σου. Μην ξοδεύεσαι σε αγκαλιές που πουθενά δε βγάζουν, σε οργασμούς που τελειώνουν και μένεις ξανά στην ερημιά.

Κράτησε και ένα σε αγαπώ για την πάρτη σου. Κάποτε θα φύγουν όλοι οι εραστές, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες.

Και θα μείνει ο εαυτός σου, η ψυχή σου που τρέχει να κρυφτεί στο κουκούλι της. Και θα μείνει το σώμα σου γυμνό όχι επειδή υπήρξε κάποια ερωτική πράξη, αλλά επειδή δόθηκε στον κάθε πρόσκαιρο πλανόδιο μικροπωλητή.

Άφησε ανόθευτο, ανέγγιχτο, ιερό ένα σε αγαπώ. Ίσως το πολυτιμότερο που θα αποκτήσεις ποτέ στη ζωή σου. Το σε αγαπώ που θα πεις εσύ στον εαυτό σου.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη