Γεννιέται και πεθαίνει ακαριαία η κάθε στιγμή. Μαζί της, ο έρωτας που ανασαίνεις.
Ο χρόνος διαστέλλεται, οι αισθήσεις αγαλλιάζουν, οι ματιές γλυκαίνουν αστραπιαία.
Κινήσεις που ηδονίζουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Οργασμικά μελωδικές.
Σαγήνη στάζουν οι λέξεις, αστείρευτη πηγή γοητείας οι αμήχανες σιωπές.
Ο νους λατρεύει να οριοθετεί, τώρα σαστισμένος και αδρανής.
Δίνει τη σκυτάλη στις ψυχές.
Κι αυτές χορεύουν.
Χορεύουν άναρχα.
Χορεύουν αδέξια.
Χορεύουν χαοτικά.
Ευτυχισμένα.
Με έψιλον ξεκινάει η ευτυχία, με έψιλον και ο έρωτας.
Αυτό το έψιλον. Τι θαυματουργό γράμμα.
Όλα τα αλφαβητάρια του κόσμου το ζηλεύουν.
Γράφει ο Θανάσης Γκατζόπουλος