Όπου να τρέξεις να διαβείς με τ’ αστραπόφτερά σου
πουλί μου ηλιοφόρητο θα είμαι εκεί κοντά σου,
κοντά σου στα περάσματα στων θαλασσών τα μήκη,
κοντά σου και στ’ ανέβασμα στων κορυφών τα ύψη,
κοντά σου μέσα στις σπηλιές που ψάχνεις φως
για να’ βρεις,

κοντά σου στις ακρογιαλιές που γλυκαναστενάζεις
και στο τιτίβισμα μαζί πρίμα-σεκόντο ο τόνος
εσύ θα δείχνεις την αυγή κι εγώ θα ημερώνω
κι αν συννεφιά στα μάτια μου σκεπάσει τη θωριά σου
φτερούγισε και φέξε μου με το κελάιδισμά σου,

γιατί, είσαι της ζήσης ουρανός, των σωθικών γαλήνη,
πλάστης χαράς λυτρωτικής, του παραδείσου δίνη,
άγγιγμα νιότης άσβεστης είν’ το πετάρισμά σου,
ονειροτόκος η λαλιά, έρωτας τ’ όνομά σου.

Απ’ την ποιητική συλλογή της Πολυξένης Χούση, «ΗΛΙΟΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΣ» 2010, εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ