Φυγόκεντρα τα αισθήματα σου

παρελθοντικός ο χρόνος που ζήσαμε

το σφριγηλό σου δέρμα
στην επιφάνεια του δικού μου ιδρώτα
ανασαίνει ακόμα.

Υγρή ανάμνηση
ξεκομμένη απ’ το σήμερα
κοιμάσαι μαζί μου και ξυπνάς σε νεκρό ουρανό.

Τι συγκατοίκηση…
σε ζωή και σε θάνατο μαζί είχες πει
χωριστά θα βαδίζουμε τώρα.

Στον κοκάλινο τότε καρπό σου που άγγιζα
το λοφάκι που ανέβαινα για να βρω το σφυγμό σου
κι έκανα την ανάσα θηλιά.

Λέξεις μισοφαγωμένες
αυτές έμειναν να παριστάνουν
πως μεγάλωσε η νίκη του τελευταίου που χάθηκε.

Ασυγκράτητη τώρα η φθορά
κυματίζει στις κινήσεις των χεριών μας.

Γράφει η Πόπη Κλειδαρά

Thessaloniki Arts and Culture