Σου φωνάζω προστακτικά ”Γδύσου”

Είσαι εκεί
ατάραχη
απέναντι μου.

Μου φωνάζεις
προστακτικά
”Γδύσου”.

Μοιάζεις με κυνηγό
που κοιτάει το θήραμά του
πονηρά.

Σαν πλούσιο παντρεμένο άντρα
που ανυπόμονα κοιτάς
μία ξεπεσμένη πόρνη.

”Κρυώνω” σου λέω
και μαζεύω τα χέρια μου
γύρω από το στήθος μου.

Κάποτε κάποιος με σκέπαζε,
θυμάμαι
όπως ο ήλιος σκεπάζει την θάλασσα κάθε αυγή.

”Κάποτε” σκέφτομαι
και το λευκό μου φόρεμα σαν κουρέλι
είναι πια στο πάτωμα.

”Φίλοι”
που πρόδωσαν πριν γίνουν φίλοι
και τα μαλλιά μου λύνονται από τον κότσο μου.

Δεν μου αρέσει αυτό το παιχνίδι
πανικοβάλλομαι.

”Μυστικά”, ”Ψέματα”
το σώμα μου πονάει
η ψυχή μου παλεύει

”Ψεύτρα…”
Τα δαντελένια εσώρουχα μου
εγκαταλείπουν γυμνά τα ευάλωτα σημεία μου.

Είμαι μπροστά σου
απροστάτευτη
όπως γεννήθηκα, όπως θα πεθάνω.

Τα μάτια σου κοιτούν αχόρταγα
τις καμπύλες μου,
όλα αυτά που με κάνουν γυναίκα.

Το στόμα σου αηδιασμένο
στρέφεται προς τα σημάδια μου,
σε όλα αυτά που με κάνουν άνθρωπο

Αφήνεις το τσιγάρο κάτω
ξέρω τι θα πεις,
μην…

”Που πήγε η αθωότητα σου μικρή”
Χάντρες πέφτουν στο πάτωμα
οι ήχοι μου δημιουργούν πονοκέφαλο.

Ψάχνω στο παγωμένο πια λαιμό μου
Το φυλαχτό που κάποτε με έκανε δικιά του,
μάταια.

Είμαι εκεί
ατάραχη,
απέναντί σου.

Σου φωνάζω
προστακτικά
”Γδύσου”

”Κρύωσε,
άσε τα ρούχα σου στην άκρη
Γδύσου”

Μόνο με γυμνή ψυχή έμαθα μπορώ να σε αγαπήσω,
εαυτέ…

Γράφει η Σίλεια Παπαδημητρίου

Thessaloniki Arts and Culture