Δεν ξέρω γιατί συνεχίζω

Γιατί επιμένω ενώ ξέρω
Ξέρω ότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ

Το νιώθω, το καταλαβαίνω
Όχι τώρα
Καιρό πριν

Δεν θέλω να το πιστέψω;
Να το δεχτώ; Να το αποδεχτώ;

Ξέρω όμως ότι δε θέλω να πάψω να ελπίζω
Δεν θέλω να πάψω να πιστεύω

Να ελπίζω και να πιστεύω στον άνθρωπο
Και στο τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος

Γιατί το μεγαλείο της ψυχής δεν μικραίνει
Ούτε γκρεμίζεται

Η φλόγα της ανθρωπιάς καίει
Και θα συνεχίσει να καίει

Μπορεί να τρεμο-παίζει
Αλλά δεν σβήνει

Ίσως αυτή την ευθύνη να έχω αναλάβει
Να κρατήσω την φλόγα, να μην σβήσει, να μην χαθεί
Γιατί αν γίνει αυτό, θα χαθώ εγώ

Γράφει η Φανή Ναθαναηλίδου
Είμαι φοιτήτρια του τμήματος Φ.Π.Ψ ΙΩΑΝΝΊΝΩΝ

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr