Στο κλείσιμο της ημέρας θα αποσυρθώ για να περάσει ο πόνος
όπως τα σύννεφα μετά την καταιγίδα.
Κι αύριο άλλη μέρα ξημερώνει να πονέσω από την αρχή
νέος πόνος, καινούριες στεναχώριες, επιπλέον συμφορές.
Χλωμά πρόσωπα, γκρίζες εικόνες, ανούσιοι κρότοι σε επανάληψη.
Ταινία που σιχαίνεσαι και συνεχώς παίζει στην οθόνη.
Και κάπου η καρδιά να περιμένει να νιώσει κάτι αληθινό…

Γράφει ο Γιώργος Μυλωνάς, Ιανουάριος 2020
Είναι τραγουδιστής, ζει στη Θεσσαλονίκη και ασχολείται με την τέχνη και τη λογοτεχνία.