…αφού στα χέρια τού αυτοκράτορα τής Ρώμης,
ο 19χρονος Αντίνοος “ευτυχισμένος” ήταν…
ενώ έπλεαν τον Νείλο και ζούσαν την παραφορά τους,
μέσα σε πλούτο και χλιδή, και εξουσία πολλή…
αίφνης απομακρύνεται,
και πριν προλάβουν να τον σταματήσουν,
μέσα στον Νείλο πνίγεται…

17 χρονών, τον είδε ο Αδριανός
περιοδεύοντας την Μικρά Ασία
και το Ελληνόπουλο αυτό από την Βιθυνία
βρέθηκε στο κλινάρι τού ισχυρού
-που όριζε ζωές- διευθυντού…

Επινόησαν μετά μιά θεωρία…
πως τάχα γιά να ζήσει ο Αδριανός,
ο Αντίνοος πρόσφερε τη ζωή του θυσία…
μα που δεν την δέχθηκε
ούτε κι αυτός… ο “amante” Αδριανός …

Στ’ αγάλματα του, πάντοτε, παρ’ όλο του το κάλλος,
με την κεφαλή σκυφτή και την μορφή θλιμμένη…

…μ’ έναν συριστικό άνεμο,
μέσ’ απ’ τής ψυχής του το μάρμαρο
αθόρυβα, το όνομα του να προφέρει…

“…Αντί…νοος… ”

Γράφει ο Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος, Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός, 23 Φ 2021