Καμιά φορά σ'αγαπώ πολύ, καμιά φορά ακόμη περισσότερο

Καμιά φορά σ’αγαπώ πολύ, καμιά φορά ακόμη περισσότερο

Κάποτε ήσουν η φωτιά που ο άνεμος την φούντωνε

 

¨Ο χωρισμός αδυνατίζει τα μέτρια συναισθήματα και τονώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεράκια και φουντώνει τη φωτιά¨ είχε γράψει κάποτε ο Εμίλ Ζολά.

Πάνε πια χρόνια, τόσα πολλά που για να θυμηθώ ακριβώς, πρέπει να φέρω στο μυαλό μου εκείνη την τελευταία Πρωτοχρονιά μαζί σου.

Στην αρχή μια μέρα, μου φαινόταν μήνες.

Πέρασαν χρόνια από εκείνη την αρχή.

Καμιά φορά περνούσα από εκεί που πηγαίναμε μαζί, καμιά φορά έκανα το γύρω της πόλης για να μην πέσω στους ίδιους δρόμους.

Καμιά φορά φορούσα το άρωμά σου, καμιά φορά δεν ήθελα ούτε να το μυρίσω.

Καμιά φορά έτρωγα δημητριακά στο μπολάκι, εκείνο το πράσινο που μου είχες χαρίσει, καμιά φορά έπινα το γάλα κατευθείαν από το μπουκάλι.

Καμιά φορά κοιτούσα τις φωτογραφίες μας και τα σημειώματα, καμιά φορά χαμογελούσα, καμιά φορά έκλαιγα.

Καμιά φορά άκουγα τραγούδια και στο μυαλό μου ήταν όλες μας οι στιγμές. Καμιά φορά το άλλαζα και έπεφτα πάνω σε άλλα, σε ακόμη περισσότερες εικόνες, διακοπές, ξενύχτια όλα μαζί σου.

Καμιά φορά ντυνόμουν με τα ρούχα που μου είχες κάνει δώρο, καμιά φορά τα στρίμωχνα πίσω πίσω στην ντουλάπα.

Καμιά φορά έπεφτα πάνω στις ταινίες που βλέπαμε μαζί, καμιά φορά γελούσα με τις ατάκες που λέγαμε, καμιά φορά το άλλαζα.

Καμιά φορά ήθελα να ήσουν εκεί, καμιά φορά δεν ήθελα. Καμία, καμία δεν ήσουν…

Μια φορά προσπάθησα να βγάλω το δαχτυλίδι από τον αντίχειρα, εκείνο που μου είχες αγοράσει όταν στην στάση του λεωφορείου είχα χάσει το δικό μου. Μια φορά αλλά δεν έβγαινε.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που είχα δύο επιλογές.

Δεν ήθελα να ξεχάσω τίποτα. Ψέματα! Δεν μπορούσα να σκεφτώ ούτε μια άσχημη στιγμή  για να ξεχάσω.Δεν έζησα ποτέ λάθος στιγμές.Τότε αγαπούσα πολύ τον εαυτό μου μαζί σου.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να έχω πλέον μόνο μία επιλογή. Να σε αγαπήσω περισσότερο!

Εσένα, τους δρόμους, τα τραγούδια, τα ρούχα, τις ταινίες, όλα… ακόμα και το πράσινο μπολάκι.

Τουλάχιστον τώρα ξέρω πως είναι ο έρωτας όταν μετατρέπεται σε αγάπη.

Σ’ αγάπησα περισσότερο όταν σε είδα ευτυχισμένο, δίπλα σε εκείνη που δεν ήμουν εγώ.

Κάποτε ήσουν η φωτιά, που ο άνεμος την φούντωνε.

Πέρασαν πολλά χρόνια και η φωτιά δεν έκαψε την καρδιά μου, την έσβησε η αγάπη.

 

Γράφει η Γεωργία Τζουμάκα
”Τελείωσα βιομηχανικό σχέδιο… κι επειδή στην ελλάδα δεν υπάρχει τίποτα να σχεδιάσω, σχεδιάζω με λέξεις τις σκέψεις μου!”

 

Thessaloniki Arts and Culture 

 

 

Διαβάστε επίσης

Close