Η ζωή είναι θαύμα

Αυτή. Μιλένα. Φοιτήτρια παιδαγωγικού. Κουρασμένη Στη στάση του Κτελ.

Αυτός. Ιορδάνης. Αλκοολικός οδηγός ταξί.

Ι: Καλησπέρα δεσποινίς, τελευταία κοϋρσα για απόψε , χαρά μου να σε πάω , όπου πας, ετσι τζαμπέ γιατί , γιατί είναι μαγκιά να προσφέρεις λίγη βοήθεια σε ενα ξένο , γιατί για μια καλή καρδιά ζούμε….

Μ: Χα..Είσαι ντίρλα ρε.. Πως να σε εμπιστευτώ;

Ι: Εγω στο πρότεινα , από κει και πέρα αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου.

Μ: Γυαλίζει το μάτι σου. Αλλά βαριέμαι τους νορμάλ ανθρώπους. Θα με πας σώα σπίτι τρελέ μου , ε;

Ι: Δοκίμασε.

*Παυση.Απόλυτη ησυχία.*

Μ : Γιατί;

Ι: Τι γιατί;

Μ: Οδηγάς πιωμένος.

Ι: Εσύ γιατί μπήκες ;

Μ: Γιατί δεν με νοιάζει τίποτα. Μόνο υποκρισία. Παντού. Πάτα γκάζι κ σκότωσε μας. Τίποτα δεν με νοιάζει ρε. Ακούς;

Ι: Οπα μικρή. Επιλογές. Λάθος επιλογές και επιρροές μιλάνε. Όχι εσύ.

Μ: Παπάρια!

Ι: Μέντολες…Α ρε νιάτα.Έχεις ηλικία για όνειρα, πράξεις , σχέδια , όχι μιζέρια. Ποιος σε πλήγωσε;

Μ: Αυτός ο μαλάκας που έχω αδιαφορεί. Άλλο. Πέθανε ο πατέρας μου πριν δυο μήνες, με απέλυσαν απο τη δουλεία. Θες κ άλλα;

Ι:Αρκούν.Υπέραρκετά.

Μ: Πάτα γκάζι ρε μαλάκα.

*Παυση.Απαλη μπλουζ μουσική στο αμαξι.Στροφή 180 μοιρών το ταξί.*

Ι: Κάνε αυτό που έκανα μόλις.

Μ:Τι;

Ι :Στρίψε κούκλα μου. Άλλαξε κατευθυνση. Ξεκίνα , μουσική , τέχνες , τρέξιμο , κάτι τελοσπάντων. Είναι απλό. Αυτό που νιώθεις λέγεται συναίσθημα. Μποτιλιαρισμένο μάλιστα το κόβω. Ένα ψέμα είναι μικρή. Μην πέφτεις στα δίχτυα του. Πράξε. Μονο αυτό. Πράξε. Για παράδειγμα. Ξεκίνα πλέξιμο. Χα. Αστείο. Κάντο όμως. Οτι νιώσεις οταν εισαι συγκεντρωμένη στα νήματα.

Αυτό ναι. Αυτό είναι ζωή. Πράξη. Ακολουθεί το συναίσθημα και είναι συνέπεια της πράξης. Αυτό κράτα. Αυτό είναι ζωή. Τα άλλα ξέχνα τα , φόβοι του αύριο και λύπες του χτές είναι μια ψευδαίσθηση.

Μ: Τι διάολο μου λες; Ολοι λόγια. Πίπες.

Ι: Χα. Σωστή. Είσαι έξυπνη όμως , θέλω να πιστεύω. Κάνε πράξη όσα ακούς από όσους έχουν πρόθεση καλή. Τους καταλαβαίνεις. Δεν είσαι κουτάβι. Έχουν αυτή τη γυαλάδα στο μάτι.

Μ:Τους σιχάθηκα όλους. Κανένα δεν θέλω.

Ι: Πάρε χωρο και χρόνο και όταν νιώσεις δυνατή κάνε ξεσκαρτάρισμα.

Μ: Λες;

Ι :Είπα. Η ζωή είναι θαύμα.

Μ: Εσύ; Μπεκρούλιακας για πάντα και το παίζεις δάσκαλος;

Ι:Καρκίνος στα πνευμόνια. Με περιμένει η κόλαση.

Μ: Του Δάντη;

Ι:Έτσι σε θέλω. Χαμόγελο. Ζωή. Εμπειρίες. Τρέλα και πράξεις. Είναι ωραία η καριόλα,  ζήσε στο έπακρο για όσο. Άιντε.

Μ: Είσαι αρρωστημένα ήρεμος.

Ι:Κράτα το αρρωστημένα άρρωστος. Ήρεμος είμαι μέχρι να μείνω μόνος και ερθουν τα δαιμόνια στο κεφάλι μου. Ο φόβος που νιώθεις όταν σβήνει το καντηλι σου.

Μ: Φτάσαμε.

Ι:Ναι.

Μ:Και;

Ι:Ζήσε ,γέλα, αγάπα ,ερωτεύσου.

Μ: Καλό ψόφο να χεις.

Ι: Έτσι! Ευχαριστώ!

*Παυση*

Παρατεταμένη κόρνα.

Γράφει ο Θανάσης Γκατζόπουλος

Thessaloniki Arts and Culture