Κουτάκια σε άσπρο και μαύρο φόντο… Αντίθεση, αντίφαση. Λέξεις που διασταυρώνονται οριζόντια και κάθετα, ενώνονται ιδανικά σε ένα κοινό σημείο, συνθέτοντας ένα “ψηφιδωτό” αλλιώτικο.

Γνώριμες λέξεις με ακόμα πιο γνώριμες έννοιες. Οι ηλικιακά ώριμοι βρίσκουν τη λέξη. Έχουν γνώση. Οι συναισθηματικά ώριμοι την “πλάθουν”. Έχουν ένστικτο. Σημασία έχει να γεμίσεις τα κουτάκια. Να γεμίσεις τα “κενά” σου. Να πας στο επόμενο στάδιο. Για πιο δυνατούς λύτες.

Γράφεις, σβήνεις, μετράς τα γράμματα. Άλλοτε περισσεύουν, άλλοτε είναι πιο λίγα. Δε βγαίνει η “διασταύρωση”. Λάθος οι συνειρμοί σου. Δε βγαίνει το “σταυρόλεξο”. Δυσανασχετείς. Θέλεις να αφήσεις κάτω το στυλό, όπως έκανες τότε στο σχολείο όταν τελείωνες ένα διαγώνισμα. Ή καλύτερα να μουτζουρώσεις το χαρτί, όπως έκανες ακόμα πιο παιδί.

Κάπου εκεί, λες να πάρεις και τη γνώμη κάποιου άλλου. Μπορεί να έχει μία άλλη, φαεινότερη ιδέα. Οι γνώμες που ακούς σε διχάζουν. Οι λέξεις που “πέφτουν στο τραπέζι” ταιριάζουν αλλά δεν τις θέλεις. Δεν είναι δικές σου. Είναι εναλλακτικές και προσωρινές. Δεν είναι οι κατάλληλες.

Τα παρατάς. Δεν θα σκάσεις κιόλας. Κάπου εκεί –σημείο αναφοράς συνηθίζεται να λέγεται- “σκάει μύτη” μια εικόνα, μία σύμπτωση(;), κάτι που από το πουθενά και ως διά μαγείας ξεμπλοκάρει μυαλό και καρδιά. Οι λέξεις-κλειδιά “χορεύουν” μπροστά σου, δεν βλέπουν την ώρα να “χωρέσουν” σε εκείνα τα άσπρα κουτάκια και να ομορφύνουν το περίεργο “παζλ”.

Με μοναδική ταχύτητα ολοκληρώνεις την “εργασία” σου. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Κοιτάς το δημιούργημά σου. Νιώθεις σαν σκηνοθέτης που μόλις τελειοποίησε το πλάνο του. Η ματιά σου πέφτει στα μαύρα κουτάκια. Τόσο καιρό δεν τα παρατηρούσες και πολύ. Τώρα αντιλαμβάνεσαι τον λόγο ύπαρξής τους. Είναι κάτι σαν σημεία στίξης στην κάθε σου λέξη. Και διαθέτουν ποικιλία. Πότε αντιπροσωπεύουν το γοητευτικό θαυμαστικό και πότε την απόλυτη τελεία.

Κάποιες φορές μοιάζουν με τα μυστηριώδη αποσιωπητικά και άλλες με το ανάλαφρο κόμμα.
Παίζεις πια με τις λέξεις. Έχεις ανέβει επίπεδο. Φτιάχνεις φράσεις, παραγράφους, επινοείς ατάκες, πλέκεις στιχομυθίες, κάπου βάζεις και ομοιοκαταληξίες. Έτσι, για περισσότερο γούστο! Κοίτα να δεις που και στον ρόλο του σεναριογράφου τα πας περίφημα. Συνεχίζεις και συνεχίζεις με έναν ενθουσιασμό που δεν θέλει να “φρενάρει”. Γράφεις ιστορία. Την ιστορία σου!

Γράφει η Βάσω Μυρογιάννη
Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό τμήμα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με παράλληλες σπουδές δημοσιογραφίας στο Εργαστήρι Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Αnt1. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της το γράψιμο για εκείνη είναι η “ζωγραφική” της! Γράφει και ονειρεύεται… Just A Dreamer!!!