Μεταξύ ανωτερότητας και διαφοράς, από τη Ραφαέλα Συμεωνίδου

Μεταξύ ανωτερότητας και διαφοράς, από τη Ραφαέλα Συμεωνίδου

Τι θα πει «σε θέλω»;

Σε θέλω θα πει σε θέλω όπως είσαι. Ολόκληρο, ακέραιο, βλαβερό.
Ανώριμο, αυθόρμητο, ικανό στο όνομα του «Έρωτα».
Σε θέλω με τα παράπονα σου ή όχι. Με τα φιλιά σου ή όχι. Με τα βράδια μας ή όχι.

Σε θέλω θα πει, θέλω μόνο εσένα, κανέναν φελλό να γεμίσει το κενό σου.
Κανέναν δήθεν έρωτα δεν θέλω, κανένα ρυάκι σε καθορισμένη πορεία.
Σε θέλω γι αυτό που θέλεις, γι’ αυτό που είσαι, όπου κι αν είσαι.

Και σε πεθύμησα πάλι απόψε.
Και σε σκέφτηκα και τα διέλυσα όλα απόψε, γιατί στον έρωτα τα διαλύεις όλα.
Τα «εγώ» σου, και του άλλου.
Δύο οντότητες, εγώ κι εσύ. Μία λέξη, «εσύ».

Τι θα πει «ανωτερότητα»;
Γιατί ποτέ μου δεν κατάλαβα τι θα πει αυτή η λέξη. Τα έκανα “μπάχαλο” κι έτρεξα μακριά. Όχι από ντροπή προς θεού. Μάλλον από έρωτα.

Και τι σημαίνει «διαφορά»;
Δεν έχουμε καμία διάφορα. Ή μάλλον όχι. Έχουμε μια σημαντική διαφορά.
Εσύ, κι ο έρωτας.

Εσύ η «ανωτερότητα», κι εγώ η «διαφορά».
Εγώ σ’ ερωτεύτηκα.

 

Γράφει η Ραφαέλα Συμεωνίδου

 

Thessaloniki Arts and Culture 

 

 

Διαβάστε επίσης

Close