Είναι ή Φαίνεσθαι; Ουσία ή Εντύπωση; Σε τι εξυπηρετεί ένας ιστορικός της Τέχνης τον καλλιτέχνη;

Ας τα πούμε απλά και χύμα… Ο ιστορικός τέχνης είναι αυτός που θα αναδείξει έναν καλλιτέχνη, που θα διαμορφώσει ένα ρεύμα σύγχρονό μας ή όχι, που θα αποτυπώσει το χνάρι της τρέχουσας καλλιτεχνικής παραγωγής. Έχει την ευθύνη του λοιπόν αν δηλώνει ότι παίζει αυτόν τον ρόλο.

Και τι είναι αυτό που τελικά αποτελεί κριτήριο επιλογής για έναν ιστορικό τέχνης ώστε να ασχοληθεί ουσιαστικά με έναν καλλιτέχνη; πως αξιολογείται η προβολή ενός καλλιτέχνη; Γιατί, μην ξεχνάμε ότι όπως όλοι μας, έτσι και ο ιστορικός τέχνης άγεται και φέρεται και αυτός… Από τι; Από την τρέχουσα αξιακή κλίμακα, από την παιδεία του, από την ένδεια χρημάτων, την “προσαρμογή” στα συμβατικά πρότυπα, από τον τρόπο ζωής του καλλιτέχνη, δηλαδή το πως βγαίνει αυτός προς τα έξω, το πόσο προσαρμοσμένος είναι για να αρέσει στους πολλούς, το πόσο πολιτικοποιημένος είναι, ή, για να το πω καλύτερα, το πόσο “ενταγμένος” είναι σαν καλλιτέχνης… και από ένα σωρό άλλα.

Θεωρητικά, η Τέχνη σαν Ιδέα είναι ανένταχτη, αντισυμβατική, ανατρεπτική και πρωτοπόρα. Η Τέχνη μιας εποχής όμως, ας μη γελιόμαστε, εκφράζει και τη χρονική στιγμή της παραγωγής του έργου αλλά και την ερμηνεία της εποχής από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη. Το ίδιο και η αγορά τέχνης! Ο Ιστορικός Τέχνης διαμορφώνει την εικόνα μιας εποχής και κατευθύνει την αγορά της τέχνης με τις επιλογές του. Οπωσδήποτε είναι ένα επάγγελμα που απαιτεί υψηλό επαγγελματισμό, ποιοτικό κριτήριο αισθητικής και κυρίως και αδιαπραγμάτευτα, κουλτούρα!

Γράφει η Χριστίνα Ζώη