Όταν αγαπάς πραγματικά,
οι είκοσι τέσσερις ώρες γίνονται είκοσι πέντε.
Η μέρα γίνεται νύχτα,
η νύχτα γίνεται μέρα.
Χωράς μέσα στο αχώρετο
και καταφέρνεις το ακατόρθωτο

Όταν αγαπάς πραγματικά,
το «δεν μπορώ» φαντάζει αστείο,
το «δεν έχω χρόνο» ντρέπεται και σιωπά..
Γιατί η αγάπη προφάσεις δε βρίσκει,
ανοίγει το δρόμο στο σκοτάδι και πορεύεται από το μηδέν ξανά.

Όταν αγαπάς πραγματικά,
το αδύνατο γίνεται δυνατό,
το ανέφικτο εφικτό.
Νερά και θάλασσες δεν μπορούν
να πνίξουν την αγάπη.
Ο Σολομώντας στο Άσμα Ασμάτων γράφει
και η ίδια η ζωή συμφωνεί και υπογράφει.

Όταν αγαπάς πραγματικά,
παλεύεις με χίμαιρες, με Μέδουσες και Χίμαιρες.
Να τη σώσεις θες την Ανδρομέδα
και ας μονομαχήσεις με άνδρες άλλους δέκα.

Όταν αγαπάς πραγματικά,
μονάχα μία φράση λες: «είμαι εδώ».
Ούτε θα ξεκλέψω χρόνο να σε δω,
σε λίστα αναμονής σε βάζω και μέσα στη ζάλη σε ξεχνώ.

Όταν αγαπάς πραγματικά θυσιάζεσαι,
δε στοιβάζεις σε ατζέντες μήτε δικαιολογείσαι με λόγια βιαστικά.
Και αν με το σώμα δεν μπορείς να βρεθείς εκείνη τη στιγμή,
στέλνεις ένα «σε αγαπάω», «είμαι εδώ», «περαστικά».

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη