Όταν έρθει το γήρας... από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη

Όταν έρθει το γήρας… από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη

Πολλές φορές σκέφτομαι τον εαυτό μου μετά από πενήντα χρόνια- αν ζω φυσικά. Πώς θα είμαι, αν κοιτώντας πίσω στο παρελθόν θα μου αρέσει τελικά, αυτό που έγινα.

Θα έχω άσπρα μαλλιά μάλλον, σίγουρα. Αλλά δε θα με πειράζει, θα βιώνω τη θνητή υπόστασή μου και δε θα παραπονιέμαι για το βιολογικό τέλος που θα είναι κοντά. Θα έχω συνειδητοποιήσει πως η αληθινή ομορφιά είναι κρυμμένη στην ψυχή, πως η κάθε ημέρα είναι ευλογία και πως είμαστε τυχεροί γιατί γεννηθήκαμε; η πλειονότητα των ανθρώπων δε θα έρθει στη ζωή ποτέ. Θα διαπιστώνω πως η νεότητα είναι περισσότερο υπόθεση της ψυχής και λιγότερο του θνητού σώματος.

Θα έχω μάθει να αντλώ τη χαρά από τα μικρά και τα καθημερινά της ζωής; η φασαρία, η πολυκοσμία, η κοσμική ζωή δε θα είναι επιδίωξη, αλλά θα θεωρείται ματαιότητα. Η ζωή θα έχει αξία για τα μικρά, τα πολύτιμα θα είναι τα ασήμαντα, τα σημαντικά θα είναι τα απλά. Να μαγειρεύω για τους λίγους φίλους που θα έχω, αν έχω αποκτήσει κάποιο παιδί να το βλέπω να μεγαλώνει και να ζει τα χρόνια της νεότητάς του, να βγαίνω το πρωί στη βεράντα και να πίνω τσάι.

Πιστεύω πως θα έχω καταφέρει να γίνω η μεγάλη συγγραφέας που πάντοτε ονειρευόμουν. Θα εμψυχώνω τους νεότερους συγγραφείς οι οποίοι, όπως εγώ κάποτε, θα θέλουν να μάθουν όσα περισσότερα μπορούν από τους μεγάλους της εποχής τους. Θα αγαπάω τους ανθρώπους, διότι θα θεωρώ σημαντικούς αυτούς και όχι τα υλικά αποκτήματα ή τα πολυτελή σπίτια.

Θα θεωρώ ευτυχία τα λουλούδια σε μία γλάστρα, την έναστρη νύχτα, τη θάλασσα, μία μοναχική βόλτα στην παραλία. Τα απλά πράγματα είναι η ζωή, η κοσμικότητα που κυνηγούν οι περισσότεροι στη νιότη είναι ένα περιττό άγχος.

Όταν έρθει το γήρας, αυτό δε θα με φοβίσει. Γιατί η αληθινή ζωή ξεκινάει μετά από αυτό το πέρασμα που λέγεται ζωή, εδώ απλώς είμαστε οδοιπόροι και τίποτα άλλο. Και το γήρας είναι η προετοιμασία ώστε να βγει η ψυχή από το κουκούλι της, όπως γράφει και ο Μάρκος Αυρήλιος…

Θα ήθελα στο γήρας, να γίνω ο άνθρωπος που ονειρεύομαι σήμερα. Αμήν…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Διαβάστε επίσης

Close