H βία δεν έχει ένα πρόσωπο. Έχει πολλά. Είναι πολυπρόσωπη και αδίστακτη. Η χειρότερη μορφή της είναι όταν υποκινείται από μισογυνικά σύνδρομα που κουβαλούν συμπλεγματικοί άνθρωποι με αρρωστημένη σεξουαλικότητα, ώστε να κάνουν χρήση της οποιασδήποτε μορφής εξουσίας που τους δόθηκε για να την αποκαταστήσουν.
Με τη βία και την εκμετάλλευση της ανάγκης του αδύναμου είναι και πιο εύκολη η σχετική αποκατάσταση, ανέξοδη, ανώδυνη και με τη σφραγίδα της απόλυτης εχεμύθειας. Τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα. Οι ασκοί του Αιόλου έχουν ανοίξει και έπεται να “σπάσει” η χρυσοπληρωμένη σιωπή των αμνών. Μαζί ασφαλώς με το τόσο εύθραυστο και τελικά ευτελές κύρος της οποιασδήποτε ομοσπονδίας με τάσεις εκφυλισμού και διαφθοράς, τα οποία κρύβονται έντεχνα από τη λάμψη των αθλητών που τις εκπροσωπούν.
Ο σεξισμός συνδέεται στενά με μορφές γυναικείας κακοποίησης, ιδίως στο χώρο του αθλητισμού που αποτελεί εκκολαπτήριο τέτοιων φαινομένων. Βροχή οι καταγγελίες μετά την ηρωική έξοδο της Σοφίας. Λες και δε το περιμέναμε. Λες και δε γνώριζε κανείς τους κανόνες των βρόμικων παιχνιδιών σ’ αυτό το χώρο, όπου ο πρωταθλητισμός και ο παραγοντισμός αναπτύσσουν ενίοτε σχέσεις όχι αμοιβαίας αλλά μονομερούς και διόλου αγαθής προαιρέσεως.
Είναι το λιγότερο λυπηρό τα όνειρα των παιδιών αυτών που μοχθούν να υπηρετήσουν τον αθλητισμό και επιθυμούν διακαώς να του αφοσιωθούν να εξ-αναγκάζονται να υποκύπτουν στις άρρωστες ορέξεις του οποιουδήποτε παράγοντα που απλά κουρελιάζει και ποδοπατά τα όνειρά τους, δεν τα σέβεται, τα αμαυρώνει απογυμνώνοντάς τα από το αξιακό τους πρόσημο.
Πώς αυτός ο νέος, ο οποιοσδήποτε νέος να ξαναπιστέψει στα ιδανικά του αθλητισμού; Το ευ αγωνίζεσθαι με όλο το ηθικό βάρος του πολιτισμού που το γέννησε, με όλη τη σημαίνουσα διάσταση του σεβασμού, της εμπιστοσύνης και των ορίων που θέτει στις συμπεριφορές, πώς μπορεί να αποκατασταθεί στη σύγχρονη εποχή των καπηλευτών και βανδαλιστών κάθε ιερής ιδέας; Των τροπαιοφόρων του ψεύδους και της υποκρισίας;
Πώς αυτός ο αθλητής, ο φέρελπις Ολυμπιονίκης να ξανασταθεί στα πόδια του για να αποτινάξει από πάνω του τον άγραφο κώδικα του επίτιμου περιθωρίου που του δίδαξε ότι τα πάντα είναι αντικείμενο αγοραπωλησίας; Την ψυχή σου, το σώμα σου για την επιτυχία. Η πλήρης αποδόμηση ενός κώδικα αξιών μπροστά στον μυσαρό κώδικα της σιωπής. Κι όμως…
Citius, Altius, Fortius (Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά). Αυτό είναι το σύνθημα των ολυμπιακών Αγώνων που ενθαρρύνει ψυχολογικά τους αθλητές, αλλά και όσους συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες καλώντας τους να ενεργούν σύμφωνα με το πνεύμα των αγώνων. Και το τιμούν με τον ιδρώτα τους, την κοπιώδη προσπάθεια, τη στέρηση πολλών καθημερινών απολαύσεων, με την ψυχή τους.
Κανείς, μα κανείς δε δικαιούται να προσβάλει τον αγώνα αυτών των παιδιών που απαιτούν πρότυπα πειθαρχίας, ψυχικής δύναμης, σεβασμού απέναντι στο συνάνθρωπο και κυρίως ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΥ. Ο αθλητισμός διαμορφώνει ενάρετους χαρακτήρες με πίστη σε υψηλά ιδανικά που οι αθλητές μας μαθαίνουν να τα υπηρετούν με αφοσίωση. Αυτό που αποδείχτηκε περίτρανα προσφάτως είναι ότι σε μια εποχή ισχνών δυνατοτήτων και ασθμαίνουσας ηθικής, αυτά τα ιδανικά σε τέτοιου είδους βρόμικα και ριψοκίνδυνα παιχνίδια – άλλου τύπου – στέκουν στο ψηλότερο βάθρο παίρνοντας χρυσό μετάλλιο.
Γράφει η Νικολέτα Θάνου
