Η Παρασκευή είναι η προσδοκία, η γοητεία της ονειροπόλησης όλων των στιγμών που θέλω να με πλημμυρίσουν το σαββατοκύριακο, μια εβδομαδιαία υπόσχεση διονυσιασμού, ανάτασης, πάθους

Το Σάββατο κατέχει ρόλο κεντρικό, πρώτα απ’ όλα λόγω θέσης στην αλληλουχία των ημερών. Μπορώ να επιδοθώ σε παρεκκλίσεις κάθε λογής, χωρίς να μ’ ενδιαφέρει το πρωινό ξύπνημα και η δουλειά. Μπορεί η Κυριακή να ‘ναι μια μέρα ανάρρωσης. Είναι η ευκαιρία να εκπληρωθούν μεγαλειωδώς όλες οι ονειροπολήσεις. Όμως, εντέλει, το Σάββατο είναι η απομυθοποίηση, η συνειδητοποίηση πως και πάλι η πραγματικότητα ήταν ένα κακέκτυπο των φαντασιώσεών μου. Κι είναι τέλος ο εφησυχασμός πως, ίσως, την Κυριακή κάτι θα συμβεί αλλιώς.

Η Κυριακή είναι μια μετάβαση προς τη ρουτίνα της εβδομάδας που έρχεται. Είναι μια κλεψύδρα στο πάνω δοχείο της οποίας είναι η ελπίδα, στο κάτω η απογοήτευση και η πλήξη κι ο λεπτός λαιμός απ’ όπου ρέουν οι κόκκοι ο χρόνος.

Γράφει ο Γιώργος Μαρούδας