Βιώσαμε τη λύπη από έρωτα

Και τα στενά της αβύσσου διαβήκαμε

Είχαν ποιότητα τα όνειρα μας
Δε μιλήσαμε γι’ ασήμαντα ποτέ

Βουτήξαμε μαζί
Καήκαμε στ’ αληθινό
Και με τη στάχτη ζωγραφίσαμε τ’ απίθανο

Μετά ξεπλύναμε ψυχές
Και στα κορμιά μας σημαδέψαμε το θάνατο

Αφού θα ’ρχόταν μια μέρα κι αυτός
Ακατανόητος ήχος, σκουριασμένο συναίσθημα

Δε θα υπήρχε επιστροφή
Μόνο αιώνια πλάνη
Έως ότου σε βρω και με βρεις

Σε φιλικό κι απάτητο παράδεισο
Βήματα αγγέλων, πληρότητα, ζωή και πάλι

Γράφει η Πόπη Κλειδαρά
”Συμμετέχω με αυτά τα τρία ποιήματα στην 3η ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ των εκδόσεων ΔΙΑΝΥΣΜΑ”

Thessaloniki Arts and Culture