Σε αγαπώ μικρή μου,
τη δική σου ακούω καρδιά να χτυπάει περισσότερο και από
τη δική μου.

Σε αγαπάω μικρή μου,
σαν ελαφίνα το βάδισμά σου, τόσο απαλό!
ξαλαφρώνει από κάθε βάρος την ψυχή μου.

Μικρή μου,
θα σου ζητήσω δέκα φορές συγγνώμη για τη μία φορά που σε πλήγωσα,
θα σε αγκαλιάσω δέκα φορές για κάθε φορά που σε απομάκρυνα,
θα σου χαμογελάσω δέκα φορές για κάθε φορά που σου θύμωσα.

Σε αγαπώ μικρή μου,
άτακτα ξέρεις να με αναστατώνεις,
αλλά μην αμφιβάλλεις για την αγάπη μου.
Ο βράχος δε φοβάται το κύμα της θαλάσσης; διότι είναι στερεωμένος επί της γης.

Σε αγαπώ μικρή μου,
ακόμα και αν κόσμος μου είναι άγνωστος, νοιώθω στα χέρια σου πως ανήκω κάπου.
Ναι; σα στην αγκαλιά σου με κλείνεις, αισθάνομαι πως ο κόσμος όλος δικός μου είναι.

Σε αγαπώ μικρή μου,
κολιέ μου στο λαιμό μου είσαι, φως που ανασταίνει το δέρμα μου.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη