Γύρεψα να δω τα μάτια σου… εσένα.
Κοίταξα τον ουρανό.
Κοίταξα τ’ αστέρια.

Μα σύννεφα σκέπασαν ένα τρελό μου όνειρο.
Δε βρίσκεσαι πια.
Έχεις φύγει για πάντα.

Κι εγώ εδώ… μονολογώ ελπίδες….
κι ας γνωρίζω πως η πληγή μόλις άνοιξε.
Τίποτα όπως τότε…
τίποτα, ποτέ ξανά.

Δε διασχίζεται η μεταξύ μας απόσταση…
Κοιτάω χαμηλά…
προχωρώ, μου λείπεις…
σφυρίζω το τραγούδι που λέγαμε.

Γράφει η Πόπη Κλειδαρά