Σου τηλεφωνώ ξανά... της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

Σου τηλεφωνώ ξανά… της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

Άλλη μία μέρα μακριά σου,
η αναπνοή μου λιγοστεύει.
Μου λείπεις όπως δε μου έλειψε ποτέ κανείς,
σε χρειάζομαι όπως τα αστέρια τον σκοτεινό ουρανό.

Σε σκέφτομαι μακριά μου και πεθαίνω,
βγαίνει η ψυχή μου από το σώμα, αποχωρεί.
Τα δάκρυα φεύγουν αυτόματα, ούτε αυτά αντέχουν,
πόση θλίψη στην καρδιά πια να χωρεί;

Και εκεί που αναθεματίζω,
για σένα υπόσχομαι να μη στεναχωρηθώ ξανά.
Το παίρνω απόφαση, η καρδιά επιμένει,
τηλέφωνο σε παίρνω και σε αποζητώ ακόμα μία φορά.

Σου τηλεφωνώ ξανά, αχ! η καρδιά μου πώς χτυπά.
Δε με νοιάζει πια αν με αγαπάς ή με όχι,
γιατί εμένα η καρδιά μου χτυπάει εκεί που βρίσκεσαι εσύ.

Σου τηλεφωνώ ξανά, η σιωπή μου ξεσπάει και μιλά.
Σε σκέφτομαι ξανά και η ανάσα λιγοστεύει,
ένα φιλί σου εκλιπαρώ τώρα που η ψυχή στερεύει.

Σε σκέφτομαι ξανά και από πόθο λιποθυμώ,
πόσες αποστάσεις πρέπει να διανύσω για να σε δω;
Μέσα στο αίμα μου κυκλοφορείς,
ακόμα και τον χτύπο της καρδιάς μπορείς να σταματήσεις.

Αχ! να ήξερα που βρίσκεσαι αγάπη μου,
να τρέξω στην αγκαλιά σου να με κλείσεις.

Και εκεί που αναθεματίζω,
για σένα υπόσχομαι να μη στεναχωρηθώ ξανά.
Το παίρνω απόφαση, η καρδιά επιμένει,
κλήσεις σου κάνω, ας θυμώσεις, πια δε με αφορά.

Σου τηλεφωνώ ξανά,
τώρα που οι τοίχοι της ψυχής μου ξεθωριάζουν.
Μου λείπεις και αιμορραγώ,
κάθε όργανο, κάθε φλέβα, όλα τα κομμάτια μου
σε φωνάζουν.

Σου τηλεφωνώ ξανά,
δε με νοιάζει πια αν απαντήσεις.
Αυτό που θες πραγματικά,
αξίζεις για αυτό να παλεύεις, μέχρι να κερδίσεις.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Διαβάστε επίσης

Close