Στην Ελλάδα υποφέρουμε και από «το κόμπλεξ της ηλικίας». Θεωρούμε πως για να είναι κάποιος πετυχημένος, πρέπει να έχει συμπληρώσει κάποια χρόνια, να βρίσκεται σε μία πιο ώριμη δεκαετία της ζωής του.
Και πώς εξηγείται τότε, ότι αποθαρρύνουμε τους ανθρώπους μεγαλύτερης δεκαετίας όταν θελήσουν να δώσουν ξανά Πανελλήνιες και να πετύχουν τα όνειρα που δεν κατάφεραν νεότεροι;
Οι άνθρωποι που θέλουν να σπουδάσουν σε μεγαλύτερη ηλικία, είναι συνήθως, πιο ώριμοι και κατασταλαγμένοι στην απόφασή τους αυτή. Δεν είναι επηρεασμένοι από τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα, δεν πιέζονται από τον περίγυρο, είναι μία επιλογή περισσότερο βασισμένη στην ελεύθερη βούληση.
Όταν είμαστε μαθητές, αγόμαστε και φερόμαστε από τις απόψεις που κυριαρχούν στο ευρύτερο σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον μας. Δεν ακούμε τίποτα άλλο από μόρια, σχολές, διαγωνίσματα. Αυτό μας ζαλίζει, μας αποσυντονίζει και δε μας επιτρέπει να κοιτάξουμε καθαρά μέσα μας, στα πραγματικά όνειρα και επιδιώξεις μας. Δεν έχουμε εμβαθύνει στον εαυτό μας, στα πραγματικά θέλω και επιθυμίες του.
Στην πιο ώριμη ηλικία όμως, θέλουμε να γίνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε.
Είναι γεγονός πως οι άνθρωποι που θέλουν να σπουδάσουν σε μεγαλύτερη δεκαετία, θα έρθουν αντιμέτωποι και με την αποθάρρυνση των άλλων. Και αυτό, διότι θεωρούν πως μία σπουδή σε μία δεκαετία των 40, 50 δε θα τους επιτρέψει να έχουν τις επαγγελματικές ευκαιρίες που θα μπορούσαν να έχουν ανοιχθεί στη νεότερη ζωή τους.
Όμως, οι άνθρωποι σπουδάζουν για το άνοιγμα του εαυτού τους στη γνώση, για τη διεύρυνση των διανοητικών τους οριζόντων. Για να αποδείξουν στον εαυτό τους πως η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός, ότι στη ζωή δεν είναι ποτέ αργά να πετύχουμε αυτά που ονειρευόμαστε.
Η σημερινή εποχή απαιτεί από τον καθέναν από εμάς να έχει προσόντα και γνώσεις. Και ποτέ μία σπουδή, ακόμα και σε μεγαλύτερη ηλικία, δεν έβλαψε κανέναν.
Προτείνω (δε συμβουλεύω ποτέ επειδή απεχθάνομαι τις συμβουλές), όλους τους ανθρώπους να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να σπουδάσουν, δίχως να φοβούνται τα σχόλια των άλλων και το πέρασμα του χρόνου. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά και η γνώση είναι ένα όπλο που μπορεί να βελτιώσει τη ζωή προς το καλύτερο.
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
